Γράφει ο Sportcaster.

Στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό, υποθετικά δεν μπορούν να γίνουν συζητήσεις. Ο αθλητισμός, όπως και η ζωή, καταγράφονταν ανέκαθεν με τις πράξεις και όχι με βάση τα μελλούμενα. Κατά συνέπεια, κάνω επίτηδες τον πρόλογο, επειδή γίνεται αρκετή κουβέντα στα social media, ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να είχε συμβεί αν ο Γιάννης Ταουσιάνης έπιανε Χανιά από το ξεκίνημα της χρονιάς και όχι πριν έναν μήνα.

Είναι όμως γεγονός πως συνέχεια στην εξαιρετική δουλειά που έκαναν οι Λαμπράκης, Μαναρώλης όλο αυτό το διάστημα με δύο παιδιά που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ο Γιάννης Ταουσιάνης αισθάνεται τυχερός που βρήκε μια ομαλή κατάσταση σε ένα υγιές ποδοσφαιρικό περιβάλλον με αποτέλεσμα τα Χανιά να έχουν μια συνέχεια. Το εντυπωσιακό αήττητο σερί των εννέα αγωνιστικών είναι ένα επίτευγμα που αναμφίβολα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Πρόκειται για ένα συνολικό αποτέλεσμα που έχει αρχή, μέση και τέλος.

Ωστόσο εκεί που μπορούμε να σταθούμε περισσότερο από κάθε τι άλλο και αυτό είναι και ο λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο, είναι τα κομμάτια που θέλει ο Γιάννης Ταουσιάνης να μπουν στο παιχνίδι των Χανίων λειτουργώντας την φετινή σεζόν σαν προπομπό για την επόμενη. Η γρήγορη μετάβαση στο επιθετικό τρίτο του αντιπάλου, ο πλουραλισμός στο παιχνίδι κατοχής που επιδιώκουν τα Χανιά αλλά κυρίως η νοοτροπία νικητή που θέλει να περάσει ο έμπειρος τεχνικός, είναι στοιχεία που τα είδαμε στην δική του εποχή στον πάγκο της ομάδας.

Όμως επειδή αυτή η κατηγορία χαρακτηρίζεται και από κυνισμό, είδαμε και κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι κόντρα στην Προοδευτική. Παρότι τα Χανιά ισοφαρίστηκαν στο Κερατσίνι, απειλήθηκαν ακόμα και με ανατροπή από τους γηεπδούχους, μόλις έγινε το 1-2 με την γκολάρα του Ρότσα, κλείδωσαν όλοι οι δρόμοι προς την περιοχή του Καλογεράκη. Και αυτό μπορεί να μην φέρνει θέαμα αλλά τα τρίποντα και τους απαραίτητους βαθμούς και αυτό θα κάνει την διαφορά στο νέο πρωτάθλημα όπου η βαθμοθηρία είναι το απόλυτο ζητούμενο…