Εκείνη τη νύχτα της 27ης Ιουνίου του 2012 ήταν η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη, βραδιά του Χανιώτικου ποδοσφαίρου. Γράφει ο Sportcaster

Το βράδυ της 27ης Ιουνίου 2012 το Μάλεμε είχε λουστεί με σαμπάνια. Ο Πλατανιάς κέρδιζε την Καλλονή με 3-0 και πανηγύριζε μια ιστορική άνοδο στην Superleague 1 – η πρώτη στην ιστορία του Χανιώτικου ποδοσφαίρου και μοναδική (δυστυχώς μέχρι τώρα).

Και πράγματι αυτό που είχε πετύχει ο Πλατανιάς εκείνο το βράδυ, ήταν ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Ο Πλατανιάς που μέχρι και το 2009 αγωνιζόταν στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα κατάφερε μέσα σε τρία χρόνια και από την τότε Football League, να πετύχει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα.

Και πράγματι ήταν ένας ποδοσφαιρικός άθλος για μια ομάδα που επί το πλείστον αγωνιζόταν με Κρητικούς ποδοσφαιριστές, που ήταν και τα πρώτα βιολιά εκείνης της ομάδας (Μαραγκουδάκης, Μαρτσάκης, Πάγκαλος, Τζανής, Τσεσμελής, Ραπτάκης, Μανουσάκης,), άλλους έμπειρους που ήταν σαν… Κρητικοί όπως ο Άλκης Δημήτρης και άλλους που έγιναν “Κρητικοί” (Λαζαρίδης, Παληγεώργος).

Μια ομάδα που είχε μια Κρητική ταυτότητα, πόνταρε σε αυτήν και κατάφερε να δικαιωθεί στο τέλος. Όμως κανένας δεν μπορεί να παραγνωρίσει πως πρόκειται για μια ποδοσφαιρική επιτυχία που δεν αποτέλεσε φωτοβολίδα για το Χανιώτικο ποδόσφαιρο αλλά είχε και συνέχεια.

Δεν είναι και λίγο πράγμα για μια ομάδα που δεν ανήκει στις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχει συνεχή παρουσία στην Superleague 1 για έξι ολόκληρα χρόνια και να φτάνει ακόμα και μέχρι την 7η θέση! Αυτό σημαίνει πως υπήρξε και συνέχεια μετά την ιστορική άνοδο, έξι χρόνια καθιέρωσης και μεγάλων στιγμών για τον Πλατανιά και το ποδόσφαιρο των Χανίων.

Και όσο σκέφτεσαι πως δέκα χρόνια μετά (και όχι 20 και 30) αυτή η ομάδα δεν υπάρχει σε πιάνει στεναχώρια. Δυστυχώς ο Πλατανιάς, όχι απλά έπεσε κατηγορίες, αλλά πλέον δεν υπάρχει καν στον ποδοσφαιρικό χάρτη γεγονός που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο στους οπαδούς του, αλλά και σε όλους τους Χανιώτες που είδαν για πρώτη φορά αγώνα της Σούπερ Λιγκ για χάρη του Πλατανιά και χάρις στον Πλατανιά.

Σε αυτούς που γέμιζαν ασφυκτικά τις πρώτες χρονιές τα Περιβόλια σε αυτούς που έφτιαξαν ποδοσφαιρικές αναμνήσεις μέσα από τα παιχνίδια των ερυθρόλευκων. Προφανώς και για να φτάσει σε αυτό το σημείο «μηδέν» που είναι σήμερα, έγιναν πολλά λάθη αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης.

Ενδεχομένως, βέβαια η ιστορία να είχε γραφτεί με διαφορετικά γράμματα εάν ήταν διαφορετική η κατάληξη των αγώνων μπαράζ με τον ΟΦΗ και εκείνο το ιστορικό μπαράζ στο Γεντί Κουλέ με το γκολ του Ναμπί στο 96′. Ας όψεται…

Αλλωστε αν το βράδυ της 27ης Ιουνίου του 2012 ήταν η αρχή του παραμυθιού, το βράδυ του Μάη του 2019 ήταν η αρχή του τέλους.

Παρά το όποιο θλιβερό φινάλε του Πλατανιά, κανείς όμως δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι  μέσα από αυτή τη διαδρομή ο σύλλογος πρόλαβε να αφήσει μια έστω και μικρή παρακαταθήκη. Τόσο σε αθλητικές υποδομές που φτιάχτηκαν για να υποδεχθούν τα Χανιά την «μεγάλη κατηγορία» και απλά δεν θα υπήρχαν αν δεν έκανε αυτά που έκανε ο Πλατανιάς, αλλά και σε επίπεδο ποδοσφαιριστών. Αν και η πορεία των ερυθρόλευκων από την μέρα που πήραν την ιστορική άνοδο μέχρι την μέρα που γράφτηκε το τέλος, δεν έφτασε καν την δεκαετία, ο Πλατανιάς πρόλαβε και ανέδειξε ποδοσφαιρικά διαμάντια που στις μέρες μας λάμπουν δυνατά.

Πήρε τον Γιακουμάκη το 2012 σε ηλικία 17 χρονών και του έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσει το ταλέντο του και τώρα τον καμαρώνει όλη η Ελλάδα σε Ολλανδία, Σκωτία, αλλά και Εθνική. Και έχει και δεύτερο δικό του «παιδί» στην Εθνική Ελλάδος, τον Γιάννη Παπανικολάου που τώρα κοστίζει πάνω από 2 εκ. ευρώ και αποτέλεσε ποδοσφαιρικό προϊόν των τμημάτων υποδομής του Πλατανιά.

Ή και ο Ντεντάκης ακόμα, που έχει καθιερωθεί στην μεγάλη κατηγορία και αποτελεί βασικό στέλεχος ομάδων όπως ο Βόλος και ο Απόλλωνας. Ο Τετέι, ο εμβληματικός κεντρικός χαφ που έκανε μεταγραφές εκατομμυρίων μετά τον Πλατανιά και πολλοί ακόμα ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται τώρα στις επαγγελματικές κατηγορίες έχοντας αφετηρία στην καριέρα τους ή έστω βασικό σκαλοπάτι της πορείας τους, τον Πλατανιά.

Ο Πλατανιάς δέκα χρόνια και μια μέρα από την αξέχαστη εκείνη βραδιά, είναι «ανάμνηση» τώρα, αλλά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι οι ερυθρόλευκοι μέσα από αυτό το ταξίδι χάρισαν  τόσες πολλές ωραίες αναμνήσεις στα ποδοσφαιρικά Χανιά τις οποίες δεδομένα πολλοί θα μακαρίζουν τα επόμενα χρόνια.

Άλλωστε το ποδόσφαιρο, αυτό είναι:

Στιγμές! Ωραίες και δυσάρεστες. Και ο Πλατανιάς πρόλαβε να αφήσει πολλές τέτοιες!