Γράφει ο Sportcaster

Μια νίκη στις 24 του Σεπτέμβρη δεν κρίνει τίποτα. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή έρχεται στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και ενώ απομένουν σχεδόν 30 παιχνίδια ακόμα που θα κρίνουν τον στόχο της ανόδου.

Για αυτό λοιπόν στο παιχνίδι της Νίκαιας, το τελευταίο από το οποίο μπορούμε να πιαστούμε είναι οι τρεις βαθμοί. Ή μάλλον για ν’ ακριβολογούμε προτελευταίο γιατί όταν κερδίζεις στην έδρα του ανταγωνιστή σου τότε οι 3 βαθμοί μετρούν Χ2.

Η νίκη επί του Ιωνικού θα μετρήσει στην συνέχεια του πρωταθλήματος αλλά αυτό είναι κάτι που πρόκειται να το δούμε μέσα στους επόμενους μήνες. Κανένας δεν κέρδισε την άνοδο τον Σεπτέμβρη, ούτε στέφθηκε πρωταθλητής από την πρώτη αγωνιστική.

Είδαμε την πρώτη αγωνιστική την Καλλιθέα να χάνει βαθμούς από την Παναχαϊκή και τον Ιωνικό να παρουσιάζει μια κάκιστη εικόνα. Δεδομένα και οι δύο πρόκειται να βελτιωθούν στην πορεία αφού πρόκειται για ολοκαίνουργιες ομάδες που χτίστηκαν από το μηδέν.

Αλλά.

Αν είναι κάτι από το οποίο μπορούμε να πιαστούμε από την εικόνα των Χανίων στη Νίκαια είναι πως η ομάδα σεβάστηκε, το φετινό καλοκαίρι, το ποδόσφαιρο. Δεν προχώρησε σε ολικό rebuilding του ρόστερ, δεν έκατσε να φτιάξει μια ομάδα από την αρχή και σε συνδυασμό με την παρουσία του Ταουσιάνη από την προηγούμενη σεζόν, υπήρχαν οι βάσεις για την δημιουργία μιας δυνατής και ανταγωνιστικής ομάδας.

Ακόμα και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού όταν περνούσε ο καιρός, ουδείς αγχώθηκε για την μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, τα βήματα έγιναν μελετημένα, οι προσθήκες ήρθαν δίχως τρέλες στο μπάτζετ και από την πρώτη στιγμή όλοι εντός των Χανίων έδειξαν σεβασμό στις ποδοσφαιρικές αρχές.

Είναι ευλογία για τα Χανιά ότι ο Γιάννης Ταουσιάνης είχε μπροστά του ένα ολόκληρο δίμηνο, την προηγούμενη σεζόν, για να περάσει στους παίκτες τις δικές του ιδέες που η πλειοψηφία των οποίων παρέμεινε στο ρόστερ και απλά προστέθηκαν κομμάτια που ταιριάζουν με τη νοοτροπία του.

Ωστόσο την ίδια ώρα που όλος ο σχεδιασμός έβγαινε μέσα στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Νίκαιας, είναι προφανές πως ο ενθουσιασμός του κόσμου είναι στα ύψη. Και όχι άδικα. Όχι τόσο από το αποτέλεσμα, όσο από την εικόνα που έβγαλαν τα Χανιά μέσα στο γήπεδο. Συνδυαστικό ποδόσφαιρο, πλήρη εφαρμογή του build up, ο Καλογεράκης σχεδόν καθόλου στο πρώτο 45λεπτο δεν προχώρησε σε βολέ μη επιτρέποντας στον Ιωνικό να πάρει την κατοχή της μπάλας.

Προσώρας μετρούν περισσότερο τ’ αποτελέσματα και λιγότερο η εικόνα αφού καμία ομάδα δεν είναι έτοιμη όμως όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται τότε ποιος μπορεί να μην πει στον κόσμο να ονειρεύεται για μια ιστορική χρονιά όπου δεδομένα έχει μπει, απολύτως δίκαια, ψηλά ο πήχης;