Ο Γιώργος Βρέντζος παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη στον Athletic ΣΠΟΡ FM 104,2, μιλώντας μεταξύ άλλων για τα Χανιά και τον πολυπόθητο στόχο της ανόδου στην Super League 1.

Ο Γιώργος Βρέντζος μίλησε στον Athletic ΣΠΟΡ FM 104,2 και αναφέρθηκε στα Χανιά, τον Εργοτέλη και τον ΟΦΗ. Ο εξωδιοικητικός παράγοντας των Χανίων αναφέρθηκε στην σχέση του με τον Αντώνη Ροκάκη, τον μεγάλο στόχο της ανόδου στην Super League 1, αλλά και στην φετινή σεζόν, για την οποία τόνισε χαρακτηριστικά ότι εάν είχε έρθει νωρίτερα στην ομάδα, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα καλύτερο.

Ο Βρέντζος έθεσε ψηλά τον πήχη για τη νέα χρονιά, λέγοντας πως μοναδικός στόχος είναι να γίνουν τα πάντα σωστά και η ομάδα να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία, ενώ χαρακτήρισε την φετινή σεζόν ως την καλύτερη στην ιστορία των Χανίων, για μία σειρά από λόγους.

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιώργος Βρέντζος:

Για το επίπεδο των Χανίων και τον Αντώνη Ροκάκη:

Ta Χανιά είναι πάνω από τον μέσο όρο της κατηγορίας σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά και μη. Νομίζω ότι και η φετινή πορεία, αλλά και η αδειοδότηση που για ακόμα μια χρονιά εξασφαλίσαμε, αποτελούν μία τρανή απόδειξη για αυτό. Αποτελεί μία δικαίωση για τον Αντώνη Ροκάκη, ο οποίος είναι ο μακροβιότερος παράγοντας αν δεν κάνω λάθος στην Super League 2 και τα Χανιά είναι η μακροβιότερη ομάδα στην κατηγορία με 8 συνεχείς παρουσίες. Απορώ πως ο Αντώνης έχει αντέξει τόσα χρόνια.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος άλλος που να έχει αντέξει τόσο χρόνια στην Super League 2. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που όμως ενδιάμεσα έχουν ανέβει στην Super League 1 και μετά ξαναπέσει. Να αντέχει ο Αντώνης τόσα χρόνια και να κρατάει την ομάδα σε ένα υψηλό επίπεδο, τόσο αγωνιστικά (σταθερά στις 6 πρώτες θέσεις με αρκετές παρουσίες στην πρώτη τετράδα) όσο και οικονομικά (μηδέν χρέη), σε μία κατηγορία που τα έσοδα είναι ελάχιστα και γενικά οι συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες. Ειδικά φέτος, όπως ξέρετε, είχαμε φοβερά προβλήματα.

Ο Αντώνης, όλα αυτά τα χρόνια, βάζει σταθερά από την τσέπη του πάνω από 1 εκατομμύριο ομάδα το χρόνο. Η πορεία της ομάδας των Χανίων όλο αυτό το διάστημα αποτελεί ένα μεγάλο κατόρθωμα και μια μεγάλη δικαίωση για τον Αντώνη Ροκάκη και γενικά για όσους είναι κοντά στην ομάδα.

Για την πορεία πρωταθλητισμού των Χανίων στον δεύτερο γύρο και την δική του παρουσία στην ομάδα:

Τα Χανιά ξεκίνησαν τη σεζόν πολύ αργά, αρχές Σεπτεμβρίου, με στόχο για πρώτη φορά ουσιαστικά την παραμονή στην κατηγορία. Ο Αντώνης Ροκάκης είχε πάρει αυτήν την απόφαση γιατί είχε κουραστεί, όχι τόσο οικονομικά αλλά ψυχολογικά, ήταν απογοητευμένος από την μη στήριξη προς το πρόσωπό του και την ομάδα από την ευρύτερη κοινωνία των Χανίων.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου πήγα εγώ, δέχθηκα την πρότασή του να βοηθήσω όσο μπορώ, άλλαξαν τα δεδομένα, το μπάτζετ και γενικά οι συνθήκες. Θέσαμε ένα διετές πλάνο με τελικό στόχο την άνοδο, αλλά είχαμε και φέτος αρχικά ως κρυφό στόχο το κάτι παραπάνω, είχαμε ως κρυφό στόχο το πρωτάθλημα. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, κυρίως εγώ ήμουν αυτός που το πίστευα περισσότερο από όλους και έκανα λάθος όπως αποδείχθηκε. Όχι τόσο επειδή υπερτίμησα τις δικές μας δυνατότητες, αλλά κυρίως επειδή υποτίμησα τις δυνατότητες των άλλων ομάδων, των ανταγωνιστών μας, εντός και εκτός γηπέδου, αγωνιστικά και κυρίως εξωαγωνιστικά. Επίσης αγνόησα κάποιες βασικές αρχές του ποδοσφαίρου. Όπως μου έλεγε από την πρώτη στιγμή ο Σταύρος Λαμπράκης, ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία από όλους στα Χανιά και όχι μόνο, οι ομάδες θέλουν χρόνο για να χτιστούν.

Όταν μια ομάδα ξεκινάει προετοιμασία αρχές Σεπτεμβρίου έχοντας αλλάξει σχεδόν όλο το ρόστερ της προηγούμενης σεζόν, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου αλλάζει πάλι το μισό και μετά τον Ιανουάριο αλλάζει και το άλλο μισό, προφανώς είναι αδύνατο να πάρει πρωτάθλημα. Η 4η θέση λοιπόν και η αήττητη πορεία πρωταθλητισμού στον 2ο γύρο, όπου κατά σχεδόν γενική ομολογία είμασταν η καλύτερη ομάδα, αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Μας αφήνει όμως και μία γλυκόπικρη γεύση, γιατί αποδείχθηκε ότι αν είχαμε ξεκινήσει νωρίτερα, αν είχα συμφωνήσει με τον Αντώνη Ροκάκη έστω κι ένα μήνα πριν, πιστεύω ότι τα Χανιά θα είχαν καταφέρει κάτι πολύ καλύτερο.

Πιστεύω, όσο υπεροπτικό κι αν ακούγεται, ότι θα έψαχναν τον δεύτερο όπως λέμε. Για για να το πω ξεκάθαρα, πιστεύω ότι τα Χανιά θα είχαν πάρει το πρωτάθλημα.

Για τη φετινή αλλά και την επόμενη σεζόν που ο πήχης ανεβαίνει:

Η φετινή σεζόν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο θετική. Νομίζω μάλιστα ότι είναι η καλύτερη χρονιά στην ιστορία των Χανίων, αν λάβουμε υπόψιν μας τα πάντα, το αγωνιστικό και όχι μόνο. Πρώτα από όλα, ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο και έδειξε, ανταποκρινόμενος και στην εξωστρέφεια την οποία είχε η ΠΑΕ φέτος, ότι θέλει να είναι κοντά στην ομάδα, ότι διψάει για καλό ποδόσφαιρο, διψάει για διάκριση, διψάει να δει και πάλι κμετά από πολλά χρόνια μία ομάδα από τα Χανιά στην Super League 1.

Νομίζω ότι η επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση. Ο κόσμος είναι η μεγάλη δύναμη των Χανίων και κάθε ομάδας. Η ομάδα έχει θέσει τις βάσεις για τη νέα χρονιά. Υπάρχει πολύ καλό υλικό που με τις κατάλληλες προσθήκες θα είναι το απαραίτητο για να μπορέσει η ομάδα να πρωταγωνιστήσει κα να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Υπάρχει ο κατάλληλος προπονητής και γενικά το τιμ, υπάρχουν οι εγκαταστάσεις, υπάρχει καλή οργάνωση. Έχουν τεθεί όλες οι βάσεις για να γίνει κάτι πολύ καλό, αρκεί βέβαια φέτος το καλοκαίρι να γίνουν οι σωστές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά και μη.

Για το γεγονός ότι τα Χανιά πήραν αδειοδότηση και θα μπορούν να κάνουν κανονικά μεταγραφές και για το πρωτάθλημα της νέας χρονιάς:

Το γεγονός ότι εξασφαλίσαμε αδειοδότηση και άρα δεν έχουμε κανένα περιορισμό στις μεταγραφές, σε συνδυασμό με το ότι ξεκινάμε νωρίς και ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε, έχουμε ήδη εντοπίσει τους μεταγραφικούς μας στόχους και έχουμε κάνει από πολύ νωρίς γενικά τον προγραμματισμό μας, νομίζω ότι όλα αυτά  είναι πάρα πολύ σημαντικά. Περιμένουμε να δούμε πότε και πως θα αρχίσει το νέο πρωτάθλημα, με ποιες ομάδες καθώς και με ποια μορφή δεδομένου ότι ακούγονται πολλά (φήμες για έναν όμιλο, για δύο ομίλους με πλέι οφ και πλέι άουτ κλπ.).

 Το σίγουρο είναι ότι το νέο πρωτάθλημα και ειδικά ο νότιος όμιλος θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικός και δύσκολος από τον φετινό. Θα είναι παραπάνω από δύο ομάδες εκείνες που θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Να δούμε πως θα εξελιχθεί το καλοκαίρι, αλλά για μένα το μεγάλο φαβορί θα είναι η Καλλιθέα που ξεκινάει κι αυτή έχοντας ένα έτοιμο ρόστερ και ένα τεράστιο μπάτζετ. Οι πληροφορίες μου λένε ότι το μπάτζετ της θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, θα είναι επιπέδου Super League 1. Υπάρχει η Καλαμάτα, που ναι μεν σε πρώτο βαθμό δεν πήρε αδειοδότηση, αλλά σε κάθε περίπτωση σίγουρα θα ρίξει λεφτά και θα έχει υψηλούς στόχους. Είναι επίσης ο Ιωνικός και ο Απόλλων που περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν τελικά, όπως επίσης και κάποιες άλλες ομάδες που μπορεί να θέσουν υψηλούς στόχους.

 Υπάρχει επίσης ο Λεβαδειακός, που το λογικό και δίκαιο είναι να πάει στον βόρειο όμιλο, αλλά όπως ξέρετε στην Ελλάδα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τα πράγματα δεν γίνονται πάντα βάσει λογικής και δικαιοσύνης. Αν είναι και ο Λεβαδειακός στον όμιλό μας, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα. Σε κάθε περίπτωση όμως τα Χανιά θα είναι έτοιμα να πρωταγωνιστήσουν.

Για την φράση «Ήταν η καλύτερη χρονιά στην ιστορία των Χανίων»:

Είπα ότι ήταν η καλύτερη χρονιά γενικά, δεν έχει να κάνει με τη θέση που τερμάτισαν (νομίζω ότι μια χρονιά είχαν καταφέρει να τερματίσουν στην 3η θέση, αν δεν κάνω λάθος τη σεζόν που δεν ολοκληρώθηκε λόγω κορονοϊού). Και πέρυσι ήταν τέταρτα αλλά δεν είναι η θέση, είναι ο τρόπος και γενικά οι συνθήκες και η προοπτική (συν το μπάτζετ που φέτος ήταν χαμηλότερο από τις προηγούμενες χρονιές).

Και 5οι ή 6οι να είχαμε βγει φέτος το ίδιο θα έλεγα. Το θέμα είναι η συσπείρωση του κόσμου, το πλάνο, η οργάνωση, οι βάσεις που έχουν τεθεί. Ο ίδιος ο Αντώνης Ροκάκης, που είναι ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της Super League 2 και όχι μόνο, που έχει ξοδέψει πολλά χρήματα τόσα χρόνια και έχει μεγάλη εμπειρία, καταλαβαίνει και νιώθει, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη γραπτή δήλωση του, ότι φέτος ήταν η καλύτερη χρονιά και ότι πλέον ήρθε η ώρα για κάτι παραπάνω. Αυτό είναι και το σύνθημα μας για τη νέα σεζόν: Ήρθε η ώρα!

Για τον Εργοτέλη:

Για τον Εργοτέλη τι να πούμε. Τα αισθήματά μου είναι γνωστά, ακόμα και σήμερα στην ανάρτησή μου για τα Χανιά τον ανέφερα. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ, με αυτά που έγιναν πέρυσι αλλά και αυτά που γίνονται τώρα. Φταίμε όλοι οι Εργοτελίτες παράγοντες που δεν μπορούμε καν να σχηματίσουμε μια διοίκηση. Πέρυσι φώναζα που δεν μπορούσαμε να κατεβάσουμε την ομάδα στην Γ’ Εθνική και φέτος από ότι φαίνεται δεν μπορούμε να σχηματίσουμε μια διοίκηση για να κατεβάσουμε την ομάδα έστω και στο Α’ τοπικό.

Δυστυχώς επιβεβαιώνομαι σ’ αυτό που έχω πει εδώ και καιρό, ότι κάθε μέρα ο Εργοτέλης μικραίνει. Ξέρω ότι αυτό θα στεναχωρήσει έως εξοργίσει κάποιους, αλλά να είστε σίγουροι ότι κανένας δεν στεναχωριέται ή εξοργίζεται περισσότερο από εμένα. Μακάρι να βρεθεί μια λύση, να βγει κάποιος μπροστά, γιατί χρειάζεται ένας ηγέτης, για να μπορέσει το σωματείο να σταθεροποιηθεί και σιγά-σιγά να βρει ξανά τον δρόμο του. Είναι ντροπή αυτά που έγιναν πέρυσι το καλοκαίρι, είναι ντροπή αυτά που συμβαίνουν και φέτος. Είναι ντροπή μας, δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω. Είναι ντροπή για όλους τους Εργοτελίτες και ειδικά τους παράγοντες να έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο.

 Αυτό που κρατάει τον Εργοτέλη ζωντανό είναι η ακαδημία του, είναι τα παιδιά του. Είναι η καλύτερη στην Κρήτη και από τις καλύτερες στην Ελλάδα, αλλά δεν ξέρω για πόσο θα μπορέσει να συνεχιστεί αυτό. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, βλέπω έναν ΟΦΗ να κάνει φοβερές κινήσεις. Η πρόσφατη πρόσληψη του Ελευθεριάδη είναι μία εντυπωσιακή κίνηση, που σε συνδυασμό με την οικονομική ευρωστία και γενικότερη την υγεία που υπάρχει καθώς και το μεγάλο μέγεθος που έχει ο ΟΦΗ, πολύ φοβάμαι ότι θα έχει ως αποτέλεσμα κάποια στιγμή να χάσει ο Εργοτέλης αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα. Ας φροντίσουμε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε, να σώσουμε τουλάχιστον τα παιδιά και το μέλλον του Εργοτέλη. Είμαι πάρα πολύ προβληματισμένος.

Όπως πληροφορούμαι από διάφορους φίλους που μιλάω, Εργοτελίτες παράγοντες ή φιλάθλους, δεν βλέπω φως στον ορίζοντα. Βέβαια από το να παρεισφρήσουν στον Εργοτέλη διάφορα άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία και το ήθος του Συλλόγου, καλύτερα να διαλυθούμε που λέει ο λόγος. Το είχα γράψει πρόσφατα, γιατί δυστυχώς αυτό πήγε να γίνει και ευτυχώς δεν έγινε. Δεν ξέρεις ποτέ όμως τι μπορεί να γίνει πάνω στην απελπισία ενός σωματείου (τα έχει περάσει αυτά και ο ΟΦΗ στο παρελθόν). Ελπίζω, έστω και την τελευταία στιγμή, να υπάρξει τουλάχιστον μια προσωρινή υπηρεσιακή διοίκηση που να μπορέσει να προχωρήσει κάποια πράγματα, μέχρι να βρεθεί μια μόνιμη και με προοπτική λύση.

Για τον ΟΦΗ, τον Μιχάλη Μπούση και τη διοίκησή του:

Γνώρισα τον Μιχάλη Μπούση φέτος στην Αθήνα, είχαμε μιλήσει μόνο τηλεφωνικά στο παρελθόν. Μου έχει κάνει την καλύτερη εντύπωση και θεωρώ ότι ταιριάζουμε σε όλα, από το φαγητό (χαχα!) μέχρι το αθλητικό. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, φαίνεται από την πρώτη στιγμή όταν του μιλήσεις. Αμέσως καταλαβαίνεις τη διαφορά του από τον κλασικό Έλληνα παράγοντα. Είναι ενός άλλου επιπέδου άνθρωπος.

 Έχει όραμα, υψηλούς στόχους, πλάνο και χρήματα, πολύ σημαντικό αυτό γιατί χωρίς χρήματα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Το έχω ξαναπεί, ο ΟΦΗ είναι πολύ τυχερός που έχει τον Μπούση, αλλά και ο Μπούσης είναι πολύ τυχερός που έχει τον ΟΦΗ. Ο ΟΦΗ τα έχει όλα: ισχυρό ιδιοκτήτη, ικανή διοίκηση με επικεφαλή τον Μηνά Λυσάνδρου, ο οποίος όπως έχω ξαναπεί είναι ο κορυφαίος εν ενεργεία τεχνοκράτης παράγοντας και ποδοσφαιρικό στέλεχος στην Ελλάδα, έχει κόσμο, έχει γήπεδο, έχει προπονητικό κέντρο, έχει ένα εξαιρετικό προπονητή. Είχα την τύχη να του μιλήσω φέτος, με αφορμή τον Ζέκχοφ που πήραμε τον Γενάρη και νωρίτερα είχε δοκιμαστεί στον ΟΦΗ και ήθελα την άποψη του. 

Μιλώντας 5 λεπτά μαζί του, κατάλαβα τη διαφορά του από την πλειονότητα των Ελλήνων προπονητών. Χωρίς να θέλω να μειώσω τους Έλληνες προπονητές, τους οποίους προτιμώ γενικά, αρκεί να μιλήσεις λίγα λεπτά με τον Νταμπράουσκας για να καταλάβεις το διαφορετικό επίπεδο του σε σχέση με τον μέσο Έλληνα προπονητή.