Γράφει ο Sportcaster.

Για όσους γνωρίζουν το τι συμβαίνει με την ομάδα των Χανίων, το μεγάλο παράπονο του Ροκάκη, τα προηγούμενα χρόνια (και όχι άδικα) ήταν η αποστασιοποίηση του κόσμου και η έλειψη αγκαλιάς προς το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Κάτι η αλλαγή ονόματος, κάτι η αλλαγή του σήματος (όσοι γνωρίζουν την παγωμάρα του κόσμου του ΟΦΗ με το συγκεκριμένο θέμα, αντιλαμβάνονται τι ενοοούμε), είχε ως αποτέλεσμα τα προηγούμενα χρόνια να λείπει η ζεστασιά, το πάθος και ο παλμός από τις εξέδρες του γηπέδου των Περιβολίων.

Ίσως και ο κόσμος, για να μην τον αδικούμε από την πλευρά του, να είχε κουραστεί, να είχε παγώσει μένοντας στο μεγαλείο του παρελθόντος με τον ΑΟΧ που ήταν η ομάδα – σήμα κατατεθέν της πόλης.

Όλα αυτά άλλαξαν στην φετινή χρονιά. Και αυτό ξεκινάει από τον Αντώνη Ροκάκη και τελειώνει στον κόσμο της ομάδας. Εκδρομές εκτός Κρήτης, εκρηκτικό κλίμα στα Περιβόλια που έφερε ξανά την έδρα της ομάδας να γίνει απόρθητο φρούριο αλλά κυρίως είδαμε ξανά τον κόσμο της ομάδας να γίνεται ένα με αυτήν. Να την νιώθει κομμάτι του εαυτού της, να θέλει να συνεισφέρει και να την βοηθήσει όμως το σημαντικότερο είναι ότι έγινε ένα με τον βαθύτερο στόχο που δεν είναι άλλος από την επίτευξη ενός ιστορικού στόχου που δεν είναι άλλος από την παρουσία στην Superleague 1.

Όλα αυτά έγιναν με κόπο αλλά και ανοικτά μυαλά. Η συνάντηση της Κυριακής με εκπροσώπους των οργανωμένων, παρουσία μάλιστα του Αντώνη Ροκάκη – κάτι που δεν συνηθίζεται να είναι παρών ο εκάστοτε μεγαλομέτοχος μιας ΠΑΕ δείχνει πως όλοι στα Χανιά θέλουν δίπλα τους τον κόσμο. Η κίνηση της ΠΑΕ ν’ ανοίξει τις πόρτες την Κυριακή και να δώσει στον κόσμο την δυνατότητα να πάει στο γήπεδο δίχως να πληρώσει εισιτήριο είναι αξιέπαινη, δείχνει πως η ομάδα στο φινάλε της χρονιάς δεν σκέφτεται πόσα λεφτά θα κόψει από τις εισπράξεις αλλά ότι θέλει δίπλα του φιλάθλους, οικογένειες, μικρούς και μεγάλους.

Αλλά κυρίως στέλνει το μήνυμα ότι τα Χανιά ανήκουν στον κόσμο τους και πως δίχως αυτόν, ο μεγάλος στόχος δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα.