Στην αρχή ομολογώ δεν το πολύ-κατάλαβα. Ετυχε και διάβασα την ανάρτηση λίγα μόλις λεπτά αφού την δημοσίευσε.

Την διάβασα στα βιαστικά και μάλλον όχι και πολύ προσεχτικά. Θεωρώντας ότι απλά κάνει ένα απολογισμό (ξέρετε από αυτούς που κάνουμε σε κάθε αλλαγή του χρόνου) την προσπέρασα στα γρήγορα.

«Οκ, κλάιν» είπα και πήγα παρακάτω… Αράδιαζε μια φυλλοστόκα επιτυχίες (έτσι για να μην ξεχνιόνται, λέω), ευχαριστούσε διάφορους (τον πιάσανε τα συναισθηματικά του χρονιάρες μέρες σκέφτηκα), σχόλια δεν είχαν προλάβει να γράψουν… Το λοιπόν, το πέρασα λίγο στα ψιλά… Μόνο όταν μου το συζήτησαν δυο-τρεις, το συνειδητοποίησα. Δεν το πίστευα και για έναν ακόμα λόγο: Γιατί αυτός ο τύπος είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένος με την ποδηλασία στα Χανιά που νόμιζε κανείς ότι αυτοί οι δυο δεν γίνεται να χωρίσουν ποτέ.

Πίστευα (και ακόμα πιστεύω δηλαδή), ότι ούτε ο Μαρέντος μπορεί χωρίς την ποδηλασία (μιλώντας για την προπονητική γιατί προφανώς δεν θα σταματήσει ποτέ να ποδηλατεί) ούτε η ποδηλασία χωρίς τον Μαρέντο.

Δεν τον πήρα τηλέφωνο να μου εξηγήσει την απόφασή του γιατί ήξερα ότι θα με πείσει και μετά θα ήταν αδύνατο να γράψω κάτι σχετικό. Το άφησα να γράψω πρώτα και κάποια στιγμή θα επικοινωνήσω για τις… εξηγήσεις. Βέβαια εγώ είμαι ο τελευταίος που έχει να δώσει… εξηγήσεις αλλά σίγουρα η ποδηλασία στα Χανιά αν όχι τώρα, κάποια στιγμή σίγουρα θα του ζητήσει εξηγήσεις για την απόφασή του αυτή…

Το τελευταίο που θέλω είναι να του να δημιουργήσω ενοχές, αλλά μεταξύ μας τώρα, άλλη η ποδηλασία στα Χανιά με Μαρέντο και άλλη η ποδηλασία χωρίς Μαρέντο. ΤΕΛΟΣ!

Ο τύπος αυτός όπως και να το κάνουμε είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ποδηλασίας στα Χανιά και όχι μόνο. Ένα μεγάλο κεφάλαιο, από τα μεγαλύτερα ever του τοπικού ερασιτεχνικού αθλητισμού και ας υπηρετεί ένα άθλημα που δεν είναι προβεβλημένο πολύ.

Κάποιοι λένε ότι είναι η ίδια η (σύγχρονη) ποδηλασία στα Χανιά. Ίσως να είναι και υπερβολή. Δεν είναι όμως καθόλου υπερβολή ότι το δικό του μεράκι, η λατρεία του στο άθλημα, η πίστη του και οι ικανότητές του έχουν βοηθήσει την χανιώτικη ποδηλασία να είναι top εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.

Κι όχι μόνο αυτό… Γιατί με το ήθος και την προσωπικότητά του δεν “έχτιζε” όλα αυτά τα χρόνια μόνο πρωταθλητές αλλά και χαρακτήρες…

Δεν είναι μόνο τα παράσημα που κουβαλάει από την εποχή που ήταν αθλητής και σάρωνε τα πανελλήνια πρωταθλήματα. Είναι ο χαρακτήρας του, είναι ο τρόπος του, είναι η διάθεσή του. Είναι ο τύπος που έχει το χάρισμα ακόμα και γελώντας να σε πείσει να δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις για να φτάσεις τον στόχο. Είναι αυτός που εμπνέει τα νέα παιδιά και είναι αυτός που αποπνέει σεβασμό σε όλη την ποδηλατική κοινωνία εντός και εκτός συνόρων.

Ξέρω όμως σίγουρα ότι για να πάρει αυτή την απόφαση έχει τους λόγους του. Και -πρέπει να- είναι σεβαστοί γιατί υπάρχουν κι άλλα ακόμα πιο σημαντικά πράγματα από την προπονητική και την ποδηλασία.

Ξέρω όμως επίσης ότι και η χανιώτικη ποδηλασία την ίδια στιγμή, έχει τους δικούς της λόγους να λυπάται που ο μεγαλύτερος… αγαπητικός της αποφασίζει να την χωρίσει.

Μαρέντο σε ευχαριστούμε για όλα και εις το επανιδείν!

Υ.Γ: Για το επανιδείν, δεν ανησυχώ. Δεν αντέχει το παιδί…

μ.B.

πηγές φωτό:  nassos triantafyllou και  petrosgkotsis