Ο μεταξύ άλλων πρώην προπονητής των Χανίων, αλλά και του ΟΦΗ παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη στην οποία μίλησε για την καριέρα του

Ο Νίκος Παπαδόπουλος μίλησε για την πορεία του Λεβαδειακού, για τον ΟΦΗ, συγκίνησε και συγκινήθηκε μιλώντας για τον Γκέραρντ, αναφέρθηκε στον Ηρακλή, στον Άρη, στον γαμπρό του, τον Λάζαρο Ρότα και υποκλίθηκε στον top, όπως τον χαρακτήρισε, Κωνσταντή Τζολάκη.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος σε συνέντευξη που έδωσε στους Legoballs αναφέρθηκε στην εξαιρετική πορεία που είχε με τον Λεβαδειακό και όχι μόνο. Στάθηκε σε σταθμούς της καριέρας του και ως παίκτης και ως προπονητής.

Για τον τίτλο από κάποιους ως προπονητής της σεζόν: 
«Η αλήθεια είναι ότι μου δίνει μεγάλη χαρά. Μέσα στο μυαλό μου έρχονται διάφορες σκέψεις με την έννοια ότι και με την Skoda Ξάνθη ήμουνα ρούκι προπονητής και πήγα πολύ καλά. Στον Ηρακλή ήμουν τρία χρόνια με άνοδο, με παίκτες στην Εθνική ομάδα με καλή πορεία. Στον ΟΦΗ πάλι με άνοδο. Στην Κύπρο. Δεν περίμενα δηλαδή ότι θα πρέπει να περάσουν τόσα χρόνια για να έρθει επιβεβαίωση για το αν είσαι καλός ή όχι».

Πρόσθεσε: 
«Ο Λεβαδειακός ξεπέρασε τις προσδοκίες των ανθρώπων που ήτανε γύρω από την ομάδα. Οι προσδοκίες οι δικές μου, με το DNA που έχω, είναι τελείως διαφορετικό. Όταν πας σε μία ομάδα που ανεβαίνει-πέφτει η πρώτη σκέψη είναι να σώσουμε την κατηγορία. Και ένας επαγγελματίας που θα πάει εκεί πιθανό να βάλει αυτό τον στόχο στην αρχή. Πιθανόν να βάλει και bonus στα συμβόλαιά του γι’ αυτό. Εγώ δεν έχω βάλει κάποιο bonus στα συμβόλαια γι’ αυτό. Και το είπα στον ιδιοκτήτη, του ζήτησα από μόνος μου bonus για 5-8. Για μένα αυτό που άρεσε περισσότερο απ’ όλα είναι το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα και το ότι έχει εξελίξει κάποιους ποδοσφαιριστές που δεν τους γνώριζε η φίλαθλη κοινή γνώμη αλλά σε ό,τι αφορά στον στόχο μέσα μου, αισθάνομαι ότι δεν πέτυχα το στόχο που είχα θέσει εγώ για τις θέσεις 5-8».

Για τον δανεισμό του Ζίνι είπε: 
«Κατά την άποψή μου εξελίχθηκε μέσα από τη δουλειά που κάναμε στον Λεβαδειακό. Όχι ότι δεν είχε γίνει δουλειά πριν. Το κυριότερο που κάναμε με το Ζίνι, ως οργανισμός, ήτανε να μπούμε στο μυαλό του. Το ταλέντο του το ήξερα, ήξερα τι μπορεί να δώσει με την ταχύτητά του, στο ένας εναντίον ενός, στο ότι μπορεί να παίξει και στα άκρα και ως φορ. Το σημαντικότερο είναι η εμπιστοσύνη και η αγάπη που του δείξαμε».

Πρόσθεσε για τον Ζίνι: 
«Από την πλευρά του Αλμέιδα είχε μία λογική ο δανεισμός του. Έναν μικρό, μέσα σε εισαγωγικά, λόγω του ρόστερ που είχε, τον έδωσε. Κερδισμένοι βγήκαν και η ΑΕΚ και ο παίκτης και φυσικά και ο Λεβαδειακός. Ήταν μια σωστή κίνηση από όλες τις πλευρές για να δει και η ΑΕΚ αν αυτός ο παίκτης μπορεί να σταθεί στην SLGR1, το έδειξε άρα έχει καλύτερη εικόνα για το τι μπορεί να κάνει αυτός ο ποδοσφαιριστής και να αποφασίσει αν θα το κρατήσει στο ρόστερ της ή όχι. Εγώ αν ήμουν προπονητής στην ΑΕΚ θα τον κρατούσα».

Για τον Γκέραρντ είπε: 
«Συγκινούμαι όταν μιλάω για τον Γκέραρντ. Προπονητικά, είναι τα πάντα για μένα. Έζησα εγώ 10 χρόνια με έναν άνθρωπο ο οποίος ήξερε πώς να συμπεριφέρεται, πώς να σε κερδίζει, πώς να ανεβάζει την ψυχολογία σου, πώς να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πώς να σε κάνει καλύτερο ποδοσφαιριστή, πώς να σκέφτεσαι για το ποδόσφαιρο, πώς να σκέφτεσαι για τη ζωή. Είναι ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και στην καριέρα μου».

Για τον Ηρακλή είπε: 
«Το καλοκαίρι της δεύτερης χρονιάς στον Ηρακλή πήγαν να καταστρέψουν μια ομάδα που χτίστηκε από τη δική μου πλευρά με αίμα. Και με τον Παύλο τον Μυροφορίδη που ήταν τεράστιο στήριγμα. Τότε είχα αποφασίσει να φύγω. Έμεινα γιατί με πήρανε τηλέφωνο οι παίκτες. Ο Παπαθανασάκης ήταν κάπως ενεργός αλλά τον είχαν περιτριγυρίσει άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο. Έμεινα συναισθηματικά. Ήταν λάθος μου γιατί ήμουν επαγγελματίας και είχα προτάσεις. Έμεινα για την ομάδα και για τους παίκτες που έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν “μη φύγεις coach θα διαλύσουμε”. Και εγώ αναγκάστηκα να μείνω μέχρι που έφυγα την τέταρτη αγωνιστική γιατί έσκασα, δεν μπορούσα άλλο να διανοηθώ αυτά που συνέβησαν».

Πρόσθεσε για τον Ηρακλή: 
«Εκτιμάται το έργο που έχω κάνει στον Ηρακλή και αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Πάντα θα υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα σε γουστάρουνε αλλά αυτό συμβαίνει παντού. Εκτιμάται το έργο που έχεις κάνει, η δουλειά που έχεις κάνει. Στον Ηρακλή έχω μόνο φίλους και κάποια στιγμή νομίζω ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, γεροί να είμαστε, δεν ξέρω πότε, μετά από δύο χρόνια, έναν χρόνο, τρία χρόνια, πέντε χρόνια, μακάρι να έρθει η στιγμή, να είναι οι συνθήκες τέτοιες που να μπορώ να είμαι ξανά στον πάγκο».

Για τον Άρη: 
«Τη θητεία μου στον Άρη την έζησα έντονα. Είχα την ατυχία, όσο ήμουν εγώ, ο Κοντομηνάς να είναι έναν χρόνο. Μετά έφυγε. Τον πρώτο χρόνο ήταν καταπληκτικά. Είναι όλο αυτό που λέμε ότι αισθάνεσαι ότι είσαι σε μια πολύ μεγάλη ομάδα, με τον κόσμο, να παίζουμε Ευρώπη. Γενικά όλα ήταν πάρα πολύ όμορφα. Τον Κοντομηνά εγώ τον είδα δύο φορές όλη τη χρονιά. Αυτό που διαισθανόμουν όμως ήταν ότι είναι ήταν κιμπάρης, τα έδινε για την ομάδα, ξόδευε για την ομάδα. Μετά ήταν δύσκολα τα χρόνια, ήρθαν δυσκολίες οικονομικές, νομίζω όμως ότι αυτό που μπορούσε να αλλάξει λίγο ήταν το 2003. Ήταν μια κομβική χρόνια τουλάχιστον και στη δική μου ποδοσφαιρική καριέρα γιατί όσο περνάνε τα χρόνια λες να κατακτήσω και έναν τίτλο. Εκείνη τη χρονιά ήμουν αρχηγός στην ομάδα που πήγαμε στον τελικό. Μου έχει μείνει αυτή η στεναχώρια, που δεν έχω κατακτήσει έναν τίτλο. Είχα με την ευκαιρία ως αρχηγός σε μια ομάδα να το σηκώσω και να μείνει στην ιστορία. Την τελευταία εβδομάδα πριν τον τελικό, το ονειρευόμουν αυτό το πράγμα».

Για τον γαμπρό του, τον Λάζαρο Ρότα, είπε: 
«Πολύ λίγο μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Αγχώνομαι πάρα πολύ με τον Λάζαρο. Δεν αγχωνόμουνα όταν έπαιζα ή τώρα που κοουτσάρω. Όταν βλέπω την ΑΕΚ για τον Λάζαρο, αγχώνομαι για να πάει καλά. Ειδικά μετά το δεύτερο μισό που είχε προβλήματα η ΑΕΚ και τα ακούγανε, τον ένιωθα και έλεγα ότι πρέπει να έχεις guts για να βγεις να παίξεις ξανά ποδόσφαιρο και όντως και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και με τον ΠΑΟΚ ήτανε πάρα πολύ καλός και αυτός και ο Μάνταλος. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη για να το κάνεις αυτό μετά από αυτά που πέρασες».