Ο Αντώνης Ακρωτηριανάκης με ανάρτηση του έκανε τον επίλογο των τεσσάρων χρόνων της θητείας του στον Γρανίτη.

Ο επί μια τετραετία γυμναστής των πρωταθλητών Χανίων είπε το δικό του αντίο στην ομάδα της Αγίας Μαρίνας ευχαριστώντας όλους εκείνους με τους οποίους συνεργάστηκα και με λόγια ιδιαίτερα συγκινητικά έγραψε τον επίλογο του στο τεχνικό team του Γρανίτη.

Αναλυτικά όσα αναφέρει στην ανάρτηση του:

Τέσσερα χρόνια κύλησαν γεμάτα χαμόγελα και δύσκολες στιγμές έως το φετινό όμορφο επίλογο και την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Χρόνια γεμάτα γκολ, λάθη, συναισθήματα, σχέδια και όνειρα. Κι αν για τα δικά μας όνειρα κάποιοι πριν τα μπαράζ είχαν άλλη γνώμη, τα παιδιά – οι ποδοσφαιριστές και η δουλειά μας συνολικά άλλαξαν την ιστορία σε μόλις έξι ενενηντάλεπτά. Ο τελευταίος μήνας δεν επιβράβευσε μόνο τη πολυετή προσπάθεια μας αλλά φανέρωσε και πως πάντα στο αγαπημένο μας άθλημα, βασικοί πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι οι παίκτες.

Η απόφαση μου για την αποχώρηση από τα κιτρινόμαυρα της Αγίας Μαρίνας δεν ήταν εύκολη. Ο ιδρώτας, οι φωνές και η χαρά μας θα μείνουν εκεί σε μερικές φωτογραφίες δίπλα από την πανέμορφη θάλασσα που αγκαλιάζει το γήπεδο. Θα μείνουν και θα θυμίζουν ότι κάποιοι άνθρωποι πάλεψαν για τα χρώματα της ομάδας αλλοτινά και παθιασμένα, άπειρα μα με συνέπεια!

Από τα χρόνια αυτά, που χωρίς πολλούς πόρους και σαφή εργασιακά πλαίσια κρατάω ότι έκανα αυτό που αγαπούσα από παιδί. Με το δικό μου τρόπο.

Τα πρώτα χρόνια ήταν ιδιαίτερα, λάθη και αναθεωρήσεις, αλλαγές και ασάφειες. Λίγο μετά την έλευση του Τάκη Διακάκη και παρότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στην αρχή αμφίπλευρα, η ομάδα απέκτησε άλλο αέρα. Η αλήθεια είναι ότι τα δύο πρώτα χρόνια η ομάδα ήταν ασφυκτικά δεμένη, οι παίκτες μεταξύ τους σαν μια γροθιά. Φτάσαμε έτσι στη πρώτη επιτυχία και το νταμπλ του 2023. Η πορεία μας στα μπαράζ όχι ανάλογη αλλά τα συναισθήματα ήταν τρομερά. Τουλάχιστον για εμένα που τα ζούσα πρώτη φορά.

Πέρυσι αποχαιρετώντας πολλές “σημαίες” της ομάδας, η πορεία μας δεν ήταν ανάλογη και η αμφισβήτηση προς όλους και όλα μεγάλωσε. Παρόλαυτα η διοίκηση πίστεψε για μια ακόμη σεζόν σε όλους μας κι έτσι με κάποιες σημαντικές προσθήκες φέτος σε ποιότητα και εμπειρία και με έναν δουλέμενο κορμό καταφέραμε πρώτα την επιτυχία ενός ακόμη πρωταθλήματος και δευτερευόντως χρονικά την άνοδο στη Γ’ Εθνική.

Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα ήταν και ο φετινός χαμένος τελικός που νομίζω παρότι ήταν μοιραίος με το τρόπο που χάσαμε, καθώς δεν καταφέραμε να βγάλουμε στοιχεία του παιχνιδιού μας, εντούτοις πεισμώσαμε και τελικά καταφέραμε να βγάλουμε στα ματς των μπαράζ όλη τη δουλειά που είχαμε κάνει τους προηγούμενους μήνες. Κόντρα στα προγνωστικά η ομάδα τερμάτισε πρώτη στο μίνι πρωτάθλημα, κόντρα σε όσους δε πίστευαν σε εμάς.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία γράφτηκε και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους στην Αγία Μαρίνα, τους φιλάθλους, τη διοίκηση, σε εμάς τους προπονητές και κυρίως στους παίκτες. Φυσικά συγχαρητήρια αξίζουν και σε όσους συντηρούν τη καθημερινότητα της ομάδας, τους φροντιστές.

Από μεριάς μου, χαίρομαι γιατί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου πέρασε από κύματα. Έκανα τον αγώνα μου, διάβασα, έκανα πολλά λάθη και σωστά και τελικά φεύγοντας από την Αγία Μαρίνα, η ομάδα βρίσκεται στην πιο πάνω κατηγορία.

Θα ήθελα ακόμη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο κύριο Παύλο και στη διοίκηση του Γρανίτη που σε γενικές γραμμές ήταν στο πλευρό μου, κοντά σε στις επιθυμίες μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φιλάθλους της ομάδας που γέμιζαν το γήπεδο της Αγίας Μαρίνας και έμειναν πιστοί και στο Γαλατά και στις Μουρνιές όταν αλλάξαμε έδρες. Ένα ακόμη ευχαριστώ στο Χρήστο το Φασαράκη, το Γρηγοράκη το Γιάννη και το Κοπάση το Σταύρο για τη φροντίδα στη καθημερινότητα της ομάδας και τη τρέλα τους.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δύο προπονητές που συνεργάστηκα τα πρώτα χρόνια στην ομάδα, στο Στέλιο το Λαμπίρη, τον Μιχάλη Κυβερνητάκη και το μερακλή και καλό συνάδελφο Απόστολο Λεκίδη. Όμως, φυσικά θα πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ κυρίως στο Τάκη το Διακάκη, ο οποίος αποτέλεσε και αποτελεί για εμένα ένα μεγάλο σχολείο τόσο για την προσωπικότητα του, τη γεμάτη ταμπεραμέντο όσο και τις γνώσεις και την εμπειρία του. Με βοήθησε να βρω μια ροή, με καθοδήγησε, με διόρθωσε και τελικά περπατήσαμε μαζί με ιδρώτα στην πιο όμορφη στιγμή της ιστορίας του Γρανίτη. Το πιο μάγκικο απ’ όλα ήταν ότι μου έδωσε το πλαίσιο να είμαστε συνεργάτες και όχι να λειτουργούμε παράλληλα, κι έτσι καταφέραμε το πιο δύσκολο και όμορφο μήνα να είμαστε ενωμένοι και συγκεντρωμένοι για τον τελικό στόχο.

Το πιο μεγάλο μπράβο βέβαια και ευχαριστώ αξίζει στους ίδιους τους πρωταγωνιστές, τους παίκτες. Που μέσα από μια δύσκολη καθημερινότητα, με δουλειές, με εργασίες, με οικογένειες καταφέραμε να δουλεύουμε μαζί σε καλό επίπεδο και να μπορούμε μέσα από μια απαιτητική χρόνια να φανούμε στα μπαράζ αντάξιοι των περιστάσεων.

Αποχαιρετώ την ομάδα που αγάπησα με μια ευχή, τόσο για εκείνη όσο και για το σύνολο του χανιώτικου ποδοσφαίρου ώστε οι αληθινοί πρωταγωνιστές να παραμένουν πάντα οι κύριοι που βρίσκονται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Με σεβασμό και αγάπη

Ακρωτηριανάκης Αντώνης