«Την ημέρα που ενσωματώθηκε στην προετοιμασία μας στην Αυστρία, κάθισε δίπλα μου στο μεσημεριανό τραπέζι και ένιωσα απλώς την αγγλική του ενέργεια», λέει ο Πάλμερ-Μπράουν.

Προφανώς, έχουμε ένα σωρό διαφορετικές εθνικότητες στο σύλλογο και το να τον βλέπεις να ανακατεύεται με οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, ήταν κάτι τόσο ξεχωριστό. Δεν μπορώ καν να το περιγράψω. Τον ζηλεύω που μπόρεσε να το κάνει και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ξέρω ότι όλοι τον αγαπούν», πρόσθεσε.

Το πρωί της Τετάρτης της περασμένης εβδομάδας, ο Μπάλντοκ έκανε θεραπεία μετά από ένα ελαφρύ χτύπημα στον αγώνα του Ολυμπιακού. Ο Μάγκουσον, ο οποίος αναρρώνει από έναν τραυματισμό χιαστού γόνατος που υπέστη την περασμένη σεζόν, θυμάται τον Μπάλντοκ να μπαίνει στο ιατρείο και να τον αγκαλιάζει θερμά.

«Ήταν τα γενέθλια του γιου του», εξηγεί ο Πάλμερ-Μπράουν. «Και έχουμε πάντα αυτό το εσωτερικό αστείο για τον “Πατέρα της Χρονιάς”. Δεν έχω παιδί, αλλά αυτοί (ο Μπάλντοκ και ο Γερεμέγιεφ) έχουν. Οπότε είπαμε «Συγχαρητήρια — Πατέρα της Χρονιάς”, λόγω των γενεθλίων. Είπε, “Ναι, αλλά είναι λίγο που δεν είμαι εκεί”, και τότε μας είπε ότι είχε πτήση για το σπίτι την επόμενη μέρα μετά την προπόνηση».

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού έμαθαν γρήγορα τα νέα.

Ήμουν χαμένος, πραγματικά μπερδεμένος. Αυτός (ο Mάγκνουσον) είπε ότι θα πήγαινε στο σπίτι, έμενε πολύ κοντά στον Μπάλντοκ. Είπα, “Θα πάω να τηλεφωνήσω στον Μπάλντοκ”. Έτσι του τηλεφώνησα. Στη συνέχεια τηλεφώνησα ξανά στον Μάγκνουσον όταν έφτασε εκεί και μετά το άκουσα στη φωνή του».

Ο Μάγκνουσον ήταν ο πρώτος παίκτης που έφτασε. «Πήγα εκεί για να προσπαθήσω να βοηθήσω γιατί δεν πίστευα ότι ο Τζορτζ ήταν νεκρός», λέει.

«Το ποδόσφαιρο ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν κανείς στον Παναθηναϊκό. Η προπόνηση της Πέμπτης, της επόμενης ημέρας ακυρώθηκε, αλλά ο σύλλογος ήθελε ακόμα να παρουσιαστούν όλοι στο προπονητικό γήπεδο.

Ο Ντιέγκο Αλόνσο, ο επικεφαλής προπονητής, και ο Γιάννης Παπαδημητρίου, ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, μίλησαν σε όλο το προσωπικό και τους παίκτες σε μια συνάντηση που δεν κράτησε περισσότερο από 10 λεπτά. Ο κόσμος ήταν δακρυσμένος, ακόμα σε κατάσταση σοκ και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πάλευε να επεξεργαστεί αυτό που είχε συμβεί», αναφέρει η ισοσελίδα.

«Θυμάμαι τον Παπαδημητρίου να λέει «Καλημέρα. Όπως γνωρίζετε, ο Τζορτζ Μπάλντοκ δεν είναι πια μαζί μας…» και αυτά είναι τα τελευταία λόγια που άκουσα από αυτόν», λέει ο Μάγκνουσον.

«Ένιωσα σαν να υπήρχε μια πέτρα στο λαιμό μου. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου. Σηκώθηκα από τη θέση μου και απλώς πήγαινα όλο και πιο μακριά, δίπλα στον τοίχο, στο πίσω μέρος του δωματίου, γιατί εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα από όσα επρόκειτο να πει για τον Γιώργο. Είχα πάει εκεί το προηγούμενο βράδυ και… ήξερα περισσότερα από πολλούς άλλους παίκτες».

Ο Πάλμερ-Μπράουν ξεφυσάει. «Ήταν μια από τις πιο σκοτεινές μέρες της ζωής μου που πήγα εκεί και έβλεπα τους πάντες. Δεν υπήρχαν λόγια που θα μπορούσαν να ειπωθούν που θα έκαναν κάποιον να νιώσει διαφορετικά».

Πώς στο καλό ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στο ποδόσφαιρο και περνάει το υπόλοιπο της σεζόν, αναρωτιέται η ιστοσελίδα «The Athletic»;

«Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση γιατί έχουν περάσει δύο μέρες προπόνησης από τότε και δεν αισθάνομαι πουθενά το ίδιο», λέει ο Πάλμερ Μπράουν, ο οποίος μίλησε το απόγευμα της Τρίτης.

Η πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού επέστρεψε τη Δευτέρα, όταν ο Παπαδημητρίου, τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, άναψε ένα κερί και το τοποθέτησε στο κεντρικό σημείο ενός από τα γήπεδα προπόνησης, όπου όλο το προσωπικό και οι παίκτες συγκεντρώθηκαν για να τηρήσουν δύο λεπτά σιγή.

«Προφανώς, ο καθένας θρηνεί και θρηνεί με τον δικό του τρόπο και, στην πραγματικότητα, το ποδόσφαιρο συνεχίζεται», λέει ο Πάλμερ Μπράουν.

«Αλλά δεν μου φαίνεται σωστό, τουλάχιστον για μένα. Ξέρω τους συμπαίκτες μου και θα βάλω τα δυνατά μου για να πάω μπροστά. Αλλά, για μένα, δεν βλέπω τον εαυτό μου να προχωράω και να παίζω ξανά ποδόσφαιρο ευτυχισμένος. Δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά έτσι».

Ο Πάλμερ-Μπράουν παραδέχεται ότι δυσκολεύεται να κοιμηθεί τη νύχτα, όταν «οι σκέψεις του τρέχουν». Συνεχίζει επίσης να σκέφτεται την αρραβωνιαστικιά του Μπάλντοκ.

«Δεν έχω βρει ούτε τις λέξεις για να την προσεγγίσω», λέει. «Ξέρω ότι πρέπει να πω κάτι. Απλώς δεν ξέρω τι να πω.»

Μερικές στιγμές είναι πιο δύσκολες από άλλες και φέρνουν την απογοητευτική πραγματικότητα αυτού που έχει συμβεί. «Ο Τζορτζ καθόταν ανάμεσα σε εμένα και τον Έρικ στα αποδυτήρια », εξηγεί ο Μάγκνουσον.

«Μπήκα για θεραπεία την επόμενη μέρα μετά τη συνάντηση με τους παίκτες και στις 10 το πρωί είδα το όνομά του πάνω από το ντουλάπι του, όλα του τα πράγματα – τα παπούτσια του και οι σαγιονάρες του – ήταν ακόμα εκεί δίπλα μου. Στη συνέχεια, στις 12 η ώρα, δεν είδα τίποτα. Όλα είχαν φύγει.»

Τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο για κανέναν. Προπονητές και παίκτες, στο παρελθόν και στο παρόν, βιώνουν συναισθήματα που δεν έχουν ξαναζήσει στο ποδόσφαιρο.

Ο Κρις Γουάιλντερ, ο προπονητής της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, έδωσε μια συγκινητική συνέντευξη στην ιστοσελίδα του συλλόγου την περασμένη εβδομάδα, όταν μίλησε για το ότι αισθάνεται έκπληκτος, συντετριμμένος και μουδιασμένος. Ταυτόχρονα, ο Γουάιλντερ εξέφρασε την ανησυχία του ότι η δική του θλίψη ένιωθε «εγωιστής» στο πλαίσιο των όσων περνάει η οικογένεια Μπαλντοκ.

Ο ΜακΜπάρνι αισθάνεται ακριβώς το ίδιο. «Ο Τζορτζ αγαπούσε τόσο πολύ τη σύντροφο του και το αγοράκι του», λέει. «Και, για μένα, είναι οι άνθρωποι σε αυτό για τους οποίους πραγματικά λυπάμαι. Ξέρω πόσο δύσκολο ήταν για μένα και μερικά από τα άλλα αγόρια στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ που τον αγαπούν, αλλά ο μικρός Μπρόντι θα μεγαλώσει και ποτέ δεν θα μάθει τι κορυφαίος άνθρωπος ήταν ο μπαμπάς του. Εγώ και τα αγόρια έχουμε πει ότι είναι καθήκον μας να είμαστε μέρος της ζωής του και να προσπαθούμε να του υπενθυμίζουμε με κάθε ευκαιρία πόσο καταπληκτικός άνθρωπος ήταν ο μπαμπάς του».

Ο Μάγκνουσον, ο οποίος λέει στο τέλος της συνέντευξής ότι θα ήθελε τα συλλυπητήρια του να μεταδοθούν στην οικογένεια και τους φίλους του Μπάλντοκ μέσω αυτού του άρθρου, επιθυμεί απεγνωσμένα να επιστρέψει στο γήπεδο:

«Δεν έχω παίξει ούτε ένα λεπτό αυτή τη σεζόν (λόγω τραυματισμού) αλλά θέλω πολύ να παίξω το επόμενο παιχνίδι, μόνο για τον Τζορτζ. Είμαι έτοιμος για αυτό», λέει. «Θέλω να δείξω στον Τζορτζ ότι το κάναμε γι’ αυτόν, και όχι μόνο ένα παιχνίδι, αλλά για το υπόλοιπο της σεζόν και για τα επόμενα χρόνια».

Με πληροφορίες από το ΑΜΠΕ