Γράφει ο Sportcaster.

Καλησπέρα μετά από καιρό και βλέποντας το Σάββατο το παιχνίδι της Κηφισιάς με τον ΠΑΣ Γιάννινα, σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν να έπαιζαν τα Χανιά σε μια κατηγορία που πλέον έχει εξελιχθεί και είναι φουλ ανταγωνιστική από πάνω μέχρι κάτω. Πήγαν τα υποβιβασμένα Γιάννενα και έριξαν την Κηφισιά μέσα στην έδρα τους.

Υπάρχει περίπτωση να δούμε κάτι παρόμοιο και στην Super League 2;

Ο χρόνος θα δείξει…

Αλλά επειδή προφανώς δεν μας ενδιαφέρουν οι άλλες ομάδες παρά μόνο τα Χανιά και επειδή ως Sportcaster γνήσιος και αυθεντικός θέλω να πω από τώρα, όποια και αν είναι η κατάληξη της χρονιάς ότι τα Χανιά έδειξαν φέτος γιατί είναι από τις πιο υγειείς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς αυτού του ποδοσφαιρικού χάους.

Ούτε προπονητές άλλαξε μέσα στην χρονιά, ούτε προχώρησε το προηγούμενο καλοκαίρι σε αγορά έτοιμων ομάδων αλλά βήμα – βήμα χτίστηκε αυτό το οικοδόμημα από πέρυσι. Με ατυχίες, λάθη, κακές εμφανίσεις ο οργανισμός των Χανίων έδειξε ότι φέτος μπήκαν οι βάσεις για να πετύχει τον πολυπόθητο στόχο.

Όχι, δεν τα γράφω για να χρυσώσω το χάπι, ούτε και για να δικαιολογήσω την πιθανή απώλεια του στόχου της ανόδου. Για να τα ξεκαθαρίζουμε. Τα Χανιά χτίστηκαν για να διεκδικήσουν την άνοδο και αυτός ήταν ο μοναδικός φετινός στόχος.

Όμως από εκεί και πέρα θα είναι κρίμα και αμαρτία να παραβλέψουμε όλα όσα συνέβησαν φέτος. Από τα βήματα της ιδιοκτησίας για την συσπείρωση και την ενότητα με την αλλαγή του σήματος, την κοσμοσυρροή που είχαμε χρόνια να δούμε στα Περιβόλια και την μαζική επιστροφή των φιλάθλων, μέχρι το εξαιρετικό ποδόσφαιρο που έπαιξαν τα Χανιά στο μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς.

Όλο το οικοδόμημα των Χανίων και ο Αντώνης Ροκάκης, με την πολύτιμη συνδρομή του Γιώργου Βρέντζου, δείχνει ότι έχει αντοχές και δεν μπορεί να καταρρεύσει επειδή πολύ απλά ήρθαν 2-3 κακές εμφανίσεις σε όλη την χρονιά και σε έναν μαραθώνιο 10 μηνών.

Τα Χανιά τώρα είναι που πρέπει να επιλέξουν τον δρόμο της αγωνιστικής ανόδου, όλων όσων πρέπει να γίνουν για να συντηρηθεί το οικοδόμημα με σωστόσ και οργανωμένο τρόπο αντί για να παρθούν αποφάσεις εν θερμώ.

Η παρουσία του Ροκάκη στην προπόνηση της Παρασκευής, το δέσιμο που αναπτύχθηκε σε όλη την χρονιά ακόμα και το “μπράβο ρε κόουτς” που ακούστηκε από τις εξέδρες προς τον Ταουσιάνη μετά τις δηλώσεις που έκανε στο Action 24, είναι δείγματα γραφής που δείχνουν μια υγεία.

Πίστη και υπομονή χρειάζεται παρότι γνωρίζουμε πως ειδικά η δεύτερη λέξη στην Ελλάδα είναι άγνωστη.