Την αποχώρηση της από την Κρητική διαιτησία έπειτα από 19 χρόνια ανελλιπούς προσφοράς ανακοίνωσε η Χρύσα Κουλιεράκη.

Μια από τις πιο αξιόλογες παρουσίες της Κρητικής διαιτησίας που όχι μόνο υπηρέτησε το μπάσκετ από τις πιο χαμηλές κατηγορίες αλλά κατάφερε να προσφέρει ανελλιπώς τις υπηρεσίες της και στο μπάσκετ με αμαξίδιο, η Χρύσα Κουλιεράκη αποτέλεσε ένα κόσμημα για τον χώρο της διαιτησίας στο νησί.

Το πρωί της Τετάρτης ανακοίνωσε την αποχώρηση της από την ενεργό δράση έπειτα από 19 ολόκληρα χρόνια κάνοντας τον δικό της απολογισμό για την παρουσία της στον χώρο της διαιτησίας. Μια γυναίκα που αποτέλεσε εξαιρετικό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές διαιτητών τόσο στα Χανιά όσο και στο Κρητικό μπάσκετ συνολικά με το ήθος και την αξιοπρέπεια της να είναι τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν.

Αναλυτικά η ανάρτηση της Χρύσας Κουλιεράκη

2005 ολοκληρώθηκε η σχολή διαιτησίας στο Ηράκλειο!! Τα είχα καταφέρει και πλέον ήμουν διαιτητής!! Ετών 19 παρακαλώ!!

Δεν ήταν όνειρο, ήταν η επιθυμία μου να παραμείνω μέσα στο χώρο του μπάσκετ που ήμουν από παιδί!!

2007 πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια για προσταζ.. «it’s ok…» ~ είπα!!!

Δε το έβαλα κάτω, την αμέσως επόμενη χρονιά στην όμορφη Θεσσαλονίκη τα καταφέρνω!!
Γίνομαι διαιτητής εθνικών κατηγοριών!!

2008 στο σεμινάριο των εθνικών κατηγοριών, δεν τα καταφέρνω.. (ας μη σκαλίσουμε γεγονότα γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν είναι εν ζωή ~ ας είναι λοιπόν ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει…)!!

Μένω εκτός πρωταθλημάτων, και κάπου εκεί αποφασίζω να σταματήσω καθότι μένω έγκυος στον Ανδρέα!!

Έρχεται μια διακοπή 5 ετών από προσωπική επιθυμία και επιλογή να μεγαλώσω τον μικρό..

και το 2015 επιστρέφω παρακολουθώντας ακόμα μια φορά την σχολή διαιτησίας που ήδη είχε ξεκινήσει!!

2016 επιστρέφω στο παρκέ!!

Μα τι ωραία αίσθηση.. τι όμορφο συναίσθημα.. σαν να μην είχε περάσει μέρα!!

Η τότε τοπική ΚΕΔ/ΕΚΑΣΚ (με ανθρώπους που δεν είναι πια στη ζωή, αλλά για μένα ήταν οικογένεια κάποιοι από αυτούς….) δείχνει την εμπιστοσύνη της και παιχνίδι με παιχνίδι βρίσκω τον εαυτό μου!!

Καλύτερη από ότι είχα φύγει!! Ξεκάθαρα..

Ήμουν μόλις 30!!!

Γίνομαι διαιτητής και στο μπάσκετ με αμαξίδιο!!

2017-2018-2019 με αρκετά παιχνίδια στα πόδια μου, η προσπάθεια για επανένταξη στους εθνικούς πίνακες άκαρπη… πως, τι και γιατί;;

Δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί.. αυτοί που πρέπει ξέρουν! !

Αυτοί που ίσως ευθύνονται πάλι ξέρουν..

2020-2021 χρονιές περίεργες λόγω Covid-19!!

2022 ταλαιπωρούμαι από ένα θέμα υγείας και παρόλα αυτά βρισκομαι στην Αθήνα και είμαι μέλος του μεγαλύτερου συνδέσμου της χώρας, ΣΕΔΚΑ!!

Μεγάλη εμπειρία, μεγάλο σχολείο..

Ευχαριστώ πολύ τον Manos Tsolakos για την εξαιρετική συνεργασία!!

2023 με βρίσκει στην Αίγινα, στο σύνδεσμο Πειραιά!!

Σφυρίζω το πρώτο μου ματς.. τι όμορφο συναίσθημα!!

Και κάπου εδώ η διαιτησία σταματάει.. αυτός ο κύκλος ήρθε η ώρα να κλείσει!!

Θέλω όμως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σταύρος Τζίμης ο οποίος μόλις τον ενημέρωσα ότι έρχομαι Πειραιά, με δέχθηκε, με στήριξε και είχε τη θέληση να με επανεντάξει στους πίνακες των εθνικών κατηγοριών παρότι ήμουν ήδη 37 ετών!!

Δεν ήταν λόγια, ήταν η αλήθεια η οποία επιβεβαιώθηκε και από αλλά μέλη της ομοσπονδίας!!

Η θέληση του και μόνο, προσωπικά με συγκίνησε.. με δικαίωσε!!!

Όμως ο κύκλος αυτός έφτασε στο τέλος του για μένα!!

Θα μείνω στο χώρο που ήταν δεύτερο σπίτι μου, για να δω τη συνέχεια μου.. τον Ανδρέα μου!!

Στον απολογισμό, μένει ένα μικρό παράπονο… ένα γιατί! ! ! Αλλά έτσι είναι η ζωή..

Δεν έχασα όμως.. κέρδισα!! Κέρδισα πολλά…

Κέρδισα ανθρώπους που θα είναι πάντα στη ζωή μου και στη καρδιά μου!!

Έκανα φιλίες.. έκανα και μια υπέροχη κουμπαριά Δημήτρης Ε. Ξυλάς !!

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο Παντελης Ελευθεριαδης που είχε τη διάθεση και προσπάθησε αρκετά να με βοηθήσει και να υλοποιηθεί η επανένταξη!!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Spyros Tsountsouras και όλα τα μέλη του συνδέσμου μπάσκετ με αμαξίδιο για την μπασκετική και όχι μόνο διαδρομή (Δόμνα Αρτεμάκη σε ευχαριστώ που με έβαλες σε αυτή την οικογένεια)!!

Ευχαριστώ τα μέλη των εκάστοτε ΚΕΔ για την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία..

Ευχαριστώ όλους αυτούς που πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί.. συναδέλφους, κριτές, προπονητές, παίκτες ακόμα και γονείς αθλητών..

αυτούς που με δίδαξαν και με μυήσανε στο χώρο της διαιτησίας (δάσκαλε Μαρκος Ναλετακης)..
και πιστέψτε με είναι πολλοί και δε θέλω να αδικήσω κάποιον μη γράφοντας το όνομα του..

Τέλος, ένα μεγάλο (ίσως το μεγαλύτερο…) ευχαριστώ στον Tanatzis Georgios και τον Giannis Rallis!!
Ξέρουν και οι δυο το λόγο!
Οι συζητήσεις μας, φυλαχτό στη καρδιά μου..

Αν ξέχασα κάποιον ή άδικησα κάποιον στη πορεία μου, ζητάω ένα μεγάλο συγνώμη..

Το πιο μεγάλο ευχαριστώ και τη μεγαλύτερη συγνώμη την οφείλω στον Ανδρέα μου, την οικογένεια μου και τους φίλους μου από τους οποίους έλειψα πολλές φορές αλλά είναι οι ίδιοι άνθρωποι που με στήριξαν χωρίς δεύτερη σκέψη… και πιστέψτε με δεν το αγάπησα λιγότερο από όλους εσάς που είστε εθνικών, που είστε διεθνείς, που που που..

The game is over…

Καλή συνέχεια σε όλους!!

Εις το επανιδείν.. να σας προσέχετε!!