Ο Μιχάλης Βαλάρης παραχώρησε συνέντευξη στο sportcaster.gr στην οποία αναφέρθηκε στην επίτευξη του στόχου της παραμονής της ΕΘΚ, την ένσταση που δεν πτόησε την ομάδα του, αλλά και την απόφαση του να “κρεμάσει” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια – Τα σχέδια του για το μέλλον και η ατακάρα για τα παιδιά του και τους… επόπτες.

Η ΕΘΚ κατάφερε να την τελευταία αγωνιστική να κλειδώσει την παραμονή της στην Β’ κατηγορία της ΕΠΣ Χανίων και ο εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας, Μιχάλης Βαλάρης ξεδίπλωσε τις σκέψεις του, σχετικά με την χρονιά που ολοκληρώθηκε, που του άφησε μια γλυκόπικρη γεύση.

Ο Βαλάρης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του Ακρωτηρίου με 13 γκολ (τα 3 στο ξεκίνημα της σεζόν με την φανέλα του Χάλη) και ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές της επίτευξης του στόχου της παραμονής, σκοράροντας κάποια πολύ κρίσιμα γκολ, έχοντας συμμετοχή σε παραπάνω από τους μισούς βαθμούς της ομάδας του!

Ο έμπειρος επιθετικός στάθηκε στην προσπάθεια που έγινε φέτος, στην ένσταση και την αφαίρεση βαθμών που όμως δεν επηρέασε την ομάδα του, ενώ έκανε ειδική αναφορά στους Γιαννόπουλο και Μουσουράκη για την αγωνιστική “ανάσταση” της ομάδας.

Επιπλέον, έκανε στάθηκε στην απόφαση του να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο, τα μελλοντικά του σχέδια, αλλά και στο επίπεδο του Χανιώτικου ποδοσφαίρου.

Αναλυτικά όσα ανέφερε στο sportcaster.gr:

Η χρονιά ολοκληρώθηκε με την ΕΘΚ να φτάνει στον στόχο της, τι γεύση σου άφησε η φετινή σεζόν?

Θα έλεγα γλυκόπικρη γεύση, γιατί ξαφνικά βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, λόγω της ένστασης και της αφαίρεση των βαθμών, γιατί κάπου εκεί αρχίζεις και αναρωτιέσαι τι έχει πάει τόσο λάθος. Αλλά ξέραμε ότι η ομάδα έχει τις δυνατότητες και το υλικό για να μπορέσει να σταθεί στην κατηγορία και να μην μπλέξει σε περιπέτειες. Είναι ωραίο οι αγώνες να κερδίζονται στα γήπεδα και όχι με εξωγενείς παράγοντες. Αυτό μας δυσαρέστησε λίγο φέτος.

Υπάρχει φυσικά και η γλυκιά πλευρά, που είναι φυσικά τα πανηγύρια στο τέλος, οι αγκαλιές, οι γιορτές και η ανακούφιση που εν τέλει πετύχαμε τον στόχο της παραμονής.

Θα ήθελα να αναφερθώ στην μεγάλη προσπάθεια που έγινε φέτος από το τεχνικό τιμ και τους Μάκη Γιαννόπουλο και Μίμη Μουσουράκη. Έκαναν μεγάλη προσπάθεια να αφυπνίσουν την ομάδα, γιατί τα παιδιά τα οποία απάρτιζαν την ομάδα φέτος, ήταν ποδοσφαιριστές που είχαν στις ακαδημίες σε νεότερη ηλικία. Ήξεραν το ταλέντο της ομάδας και ήξεραν τι λάθη είχαν γίνει στην αρχή της χρονιάς και η ομάδα δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Είναι σημαντικό να αναφέρω πως τα Χριστούγεννα αποφάσισαν να γίνει μια μίνι προετοιμασία με πρωινές και απογευματινές προπονήσεις, με τεράστιες θυσίες από πλευράς τους, αλλά και από την πλευρά των παικτών για να φτάσουμε στο σήμερα να μιλάμε για την επίτευξη του στόχου μας, που έμοιαζε αδύνατη τα Χριστούγεννα, αλλά έγινε πραγματικότητα. ‘Ηταν μεγάλη μου χαρά και τιμή που δούλεψα μαζί τους.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην γυναίκα μου, που έφερνε τα παιδιά μου στο γήπεδο και τρέλαιναν τους επόπτες σε κάθε παιχνίδι!

Για το αν η ένσταση και η απόφαση για το -6 επηρέασε την ΕΘΚ:

Από τότε που μας ανακοινώθηκε η ποινή για την συμμετοχή του Μπριτσάκη ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε. Έπρεπε να κερδίσουμε συγκεκριμένα παιχνίδια και αυτό κάναμε. Κάθε παιχνίδι ήταν τελικός, τα ματς ήταν στα μέτρα μας και έτσι πήγε μέχρι το τέλος.

Σε κάθε παιχνίδι εμείς μπαίναμε για να κερδίσουμε, οπότε ήμασταν σίγουροι για τους βαθμούς που θα μπορούσαμε να πάρουμε τη φετινή σεζόν. Και αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου, σε κάθε ματς είχαμε έναν στόχο, δεν ήμασταν ποτέ αδιάφοροι μέχρι το τέλος και εν τέλει τα καταφέραμε.

Για την δική του παρουσία στην ομάδα, έχοντας πετύχει 10 γκολ στο β’ μισό του πρωταθλήματος:

Εμένα ο ρόλος μου στην ομάδα ήταν από την αρχή να εμψυχώνω τα παιδιά και να τους δίνω κίνητρο να προσπαθούν περισσότερο. Πέρα από τα γκολ που σημείωσα, θεωρώ πως έκανα το χρέος μου προς την ομάδα, που πλέον είναι έτοιμη να προωθήσει παίκτες στον Πανακρωτηριακό και αυτή η αλυσίδα παραγωγικότητας μπορεί να συνεχίζεται κάθε χρόνο στο Ακρωτήρι. Ο ρόλος της ΕΘΚ είναι να προετοιμάζει και να “ταΐζει” την πρώτη ομάδα του Ακρωτηρίου με ταλέντα και αυτό φαίνεται. Η ομάδα τα τελευταία χρόνια έχει γηγενείς παίκτες από τις ακαδημίες.

Για την απόφαση του να “κρεμάσει” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αν αυτή είναι οριστική και το αν σκοπεύει να παραμείνει στον χώρο:

Τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι σίγουρο ότι θα κρεμάσω τα παπούτσια μου. Θεωρώ ότι πλέον ήρθε η ώρα μου να παρακολουθώ τα παιχνίδια από άλλο πόστο ή από την κερκίδα. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να απαλλαχθείς από αυτό το μικρόβιο που λέγεται ποδόσφαιρο, είναι κάτι που κάνω χρόνια, που δίνει χαρά, ηρεμώ και εκτονώνομαι και όταν μπορείς έστω και από κάποιο μικρό πόστο να προσφέρεις, είναι κάτι εξίσου σημαντικό.

Για το επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου στα Χανιά:

Όταν γύρισα το 2008 στα Χανιά, κάναμε προπονήσεις στο Βαρύπετρο  στο ξερό, η κατάσταση σε όλα τα γήπεδα δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να γίνεται προσπάθεια για βελτίωση σε όλες τις εγκαταστάσεις, οι ομάδες έχουν ρίξει το βέρος τους στην δημιουργία ακαδημιών, κάτι που όπως είναι λογικό έφερε αποτελέσματα και έχει φέρει στο προσκήνιο νέα παιδιά με ταλέντο, με αποκορύφωμα τον Κουλιεράκη που κοσμεί τα γήπεδα της Super League.

Έχουν γίνει αλματώδεις προσπάθειες να στηριχτεί το ποδόσφαιρο στα Χανιά και θεωρώ πως έχουν μπει οι βάσεις για να έχουμε σε όλες τις  Εθνικές κατηγορίες εκπροσώπους από την πόλη.