Γράφει ο Sportcaster®

Καλησπέρα ξανά αγαπητά μου παιδιά, ο Sportcaster® είναι εδώ μαζί σας και αισθάνεται… “μισοδικαιωμένος” από τις εξελίξεις στο πιο αγαπημένο πρωτάθλημα ολόκληρου του κόσμου, την Superleague 2.

Και γράφω “μισοδικαιωμένος” γιατί οι αγαπημένες μας ομάδες απομάκρυναν τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο που υπήρχε, τον Λεωνίδα Λεουτσάκο αλλά δεν περίμενα τη ντρίμπλα που θα μου κάνουν για να ψηφίσουν έναν… σωσία του.

Δεν έχω τίποτα με τον Πέτρο Μαρτσούκο, ούτε φυσιογνωμικά τον γνωρίζω τον άνθρωπο, όμως από το να γίνει πρόεδρος του Αστέρα Βλαχιώτη (που παρεμπιπτόντως δύο παιχνίδια του είχαν χαρακτηριστεί ως χειραγωγημένα από την Sportradar), σε πρόεδρο της Superleague 2, ε αδερφέ πρέπει να έχεις και την άνωθεν καλή μαρτυρία.

Δεν με νοιάζει καθόλου πως αναδείχθηκε πρόεδρος ο Πέτρος Μαρτσούκος, αυτά τα ξέρουν μεταξύ τους οι ΠΑΕ της κατηγορίας και εκείνοι που τον πρότειναν. Όμως δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό βλέποντας πως οι ίδιες οι ομάδες που κλαιγόντουσαν σαν τις παρθένες χήρες εδώ και μήνες για τα λεφτά του στοιχήματος και δεν έβρισκαν λύση πήγαν και ψήφισαν έναν ουρανοκατέβατο αντί για εκείνον που τους βρήκε την λύση.

Και το κείμενο αυτό δεν είναι κείμενο διαφήμισης του Ροκάκη, δεν την έχει ανάγκη – ούτε και εμείς θέλουμε να του την προσφέρουμε.

Όμως σε ένα κανονικό, λογικό πρωτάθλημα που επκρατεί η καθαρότητα και η αξιοπιστία, ο Ροκάκης θα ήταν σήμερα πρόεδρος της Superleague 2. Ο ιδιοκτήτης μιας εκ των ελάχιστων ομάδων της κατηγορίας που δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, ο ιδιοκτήτης μιας εκ των ελάχιστων ομάδων που δεν χρωστάει ούτε ευρώ αλλά δεν τον κυνηγάνε και για προσφυγές. Σήμερα θα συζητούσαμε κάτι διαφορετικό, μια ομόνοια και πίστη ώστε αυτό το καταταλαιπωρημένο πρωτάθλημα των “Λεουτσάκων”, των “χειραγωγημένων αγώνων” να έβγαινε επιτέλους από την αφάνεια.

Όμως εν τέλει στην ζωή ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει. Και οι ομάδες της Superleague 2, όχι όλες για να μην παρεξηγηθώ, θα πάρουν αυτό που τους αναλογεί: Ειρωνεία, απαξίωση και κανένα ενδιαφέρον από κανέναν.

Γιατί αυτό είναι που τους ενδιαφέρει στην τελική. Να μην ασχολείται άνθρωπος μαζί τους για να κάνουν τα “1/2” όπως εκείνοι γουστάρουν, να στέλνουν μπράβους στους παίκτες για να λύσουν συμβόλαια και αν πέφτει καμία σφαλιαρίτσα τότε θ’ ασχοληθεί και κάποιος.

Μέχρι τότε η Superleague 2 θα είναι εκείνη που της αξίζει πραγματικά, ένα βαρέλι δίχως πάτο που ακόμα και αν τον εντοπίσεις θα είναι γεμάτος από βοθρολύμματα…

Υ.Σ.: Ακόμα και αν δικαιωθεί ο Ροκάκης στην προσφυγή που κατέθεσε κατά του αποτελέσματος των εκλογών, η ουσία δεν αλλάζει. Η Superleague 2 είναι ένα πρωτάθλημα που ψήφισε τον Μαρτσούκο και που πριν ψήφιζε τόσα χρόνια τον Λεουτσάκο.

Τελεία και παύλα.