Σε μια συνέντευξη με μεγάλες αποκαλύψεις για την ενασχόληση του με τα Χανιά, τις σχέσεις του με τον Αντώνη Ροκάκη και τις υψηλές φιλοδοξίες που υπάρχουν για την ομάδα ο Γιώργος Βρέντζος μίλησε στον Athletic Radio 104,2 κάνοντας μεγάλες αποκαλύψεις.

Η παρουσία του Γιώργου Βρέντζου και η χρόνια, πετυχημένη, εμπειρία του με το ελληνικό ποδόσφαιρο φέρνει άνεμο αισιοδοξίας στα Χανιά και τον κόσμο τους ενόψει της νέας χρονιάς. Το εξωδιοικητικό στέλεχος της ΠΑΕ μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Ηρακλείου Athletic Radio 104,2 και αποκάλυψε το πως προέκυψε η ενασχόληση του με τα Χανιά αλλά και για τις προσωπικές του σχέσεις, χρόνων, που τον συνδέουν με τον Αντώνη Ροκάκη.

Ακόμα, ο Γιώργος Βρέντζος δεν δίστασε να βάλει ψηλά τον πήχη για την ομάδα τονίζοντας με έμφαση πως “τα Χανιά είναι η μοναδική ομάδα που θ’ ασχολιόμουν αν δεν ήταν ο Εργοτέλης” ενώ υπογράμμισε πως ο στόχος είναι η άνοδος στην Superleague 1 μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Αναλυτικά όσα είπε στον Athletic Radio 104,2

Για το πως προέκυψε η ενασχόληση του με τα Χανιά: 

Με τον Αντώνη Ροκάκη μας συνδέει φιλία πολλών ετών. Αρχές του καλοκαιριού, αρχές Ιουνίου πρέπει να ήταν, με πήρε τηλέφωνο ο Αντώνης, ο οποίος εκείνο το διάστημα έψαχνε “συμπαίκτες”‘ για την ΠΑΕ Χανιά (όπως είχε δημοσιοποιήσει άλλωστε). Όπως δήλωσε και ο ίδιος στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου, μου πρότεινε να συνεργαστούμε, να συμπορευτούμε, να τον βοηθήσω τέλος πάντων με κάποιον τρόπο. Του απάντησα ότι παρότι η πρόταση του με τιμάει ιδιαίτερα, εκείνη τη στιγμή το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν να βρω λύση για τον Εργοτέλη. Άλλωστε μόλις είχα υποβάλει την πρόταση αγοράς της ΠΑΕ και δε μπορούσα αλλά ούτε και ήθελα να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο. Του υποσχέθηκα όμως ότι σε περίπτωση που δεν κατάφερνα τελικά να βρω λύση για τον Εργοτέλη, η μοναδική ομάδα που θα ασχολιόμουν θα ήταν τα Χανιά. Λίγο αργότερα, περί τα μέσα Ιουνίου, οι χρηματοδότες που είχα βρει για τον Εργοτέλη, μου ζήτησαν, όπως σας είπα νωρίτερα, να τους υποσχεθώ ότι σε περίπτωση που δεν προχωρούσε η αγορά της ΠΑΕ θα δεχόμουν να αναλάβω κάποια άλλη ομάδα με την οποία τυχόν θα συμφωνούσαν. Μου ανέφεραν διάφορες ομάδες που τους ενδιέφεραν, μεταξύ αυτών και τα Χανιά. Η απάντηση μου ήταν πολύ εύκολη και ξεκάθαρη: Χανιά και τίποτα άλλο. Όταν στο τέλος Ιουνίου ο Σάμυ απέρριψε την πρόταση μου για αγορά της ΠΑΕ Εργοτέλης, οι χρηματοδότες μου ζήτησαν να μεταβώ στα Χανιά και να συζητήσω με τον Ροκάκη για μια πιθανή εξαγορά ή συμμετοχή στην ΠΑΕ Χανιά.  Εγώ όμως αθέτησα το λόγο μου κι ειλικρινά ντρέπομαι γι’ αυτό. Δεν ήθελα να πάω κάπου αλλού, δεν το έλεγε η καρδιά μου να αφήσω τον Εργοτέλη. Επικοινώνησα με τον Αντώνη και του εξήγησα ότι έπρεπε να περιμένω τον Εργοτέλη μέχρι την τελευταία στιγμή. Το κατάλαβε και το σεβάστηκε (και τον ευχαριστώ γι’ αυτό). Έκτοτε δεν είχα καμιά ουσιαστική επικοινωνία με τον Αντώνη ή οποιονδήποτε άλλον αναφορικά με την ομάδα των Χανίων. Κι ας λένε κάποιοι ότι πήγα στα Χανιά, συζήτησα, ζήτησα αξιώματα και θέσεις κι άλλα τέτοια ψέματα. Η μοναδική φορά όλο το καλοκαίρι που πήγα στα Χανιά ήταν στο Καστέλι μέσα Ιουνίου για τα γενέθλια ενός φίλου μου. Οι δε χρηματοδότες μου, απογοητευμένοι αλλά και οργισμένοι που αθέτησα το λόγο μου, εγκατέλειψαν τα σχέδια τους να ασχοληθούν με την ΠΑΕ Χανιά.

Περίμενα μέχρι την τελευταία στιγμή, την ύστατη ώρα κυριολεκτικά, μήπως γίνει κάποιο θαύμα και βρεθεί λύση για την ΠΑΕ Εργοτέλης, είτε συμμετείχα σ’ αυτή είτε όχι. Δε θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ αντίπαλος του Εργοτέλη. Στις 8 Σεπτεμβρίου, τη μέρα που ο Μανώλης Σεβαστάκης ανακοίνωσε ότι τα παρατάει, διαλύθηκε και η τελευταία ελπίδα που είχα. Και τότε – και μόνο τότε – επικοινώνησα με τον Αντώνη και του είπα ότι μπορούμε πλέον να συζητήσουμε το ενδεχόμενο ενασχόλησης μου με τα Χανιά. Αρκεί βέβαια να του έφτανα εγώ μόνος μου γιατί όπως σας είπα νωρίτερα οι χρηματοδότες μου είχαν εγκαταλείψει τα σχέδια εμπλοκής τους στην ομάδα των Χανίων.

Ο Αντώνης Ροκάκης είναι άντρας και λεβέντης, πραγματικός Κρητικός. Δεν έχει ανάγκη ούτε τον Βρέντζο ούτε κανέναν άλλον. Θέλει μια μικρή συμπαράσταση και βοήθεια γιατί μετά από τόσα χρόνια κουράστηκε οικονομικά και κυρίως ψυχολογικά. Ο Αντώνης είναι από τους βασικούς λόγους που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα Χανιά. Ένας άλλος βασικός λόγος, ο πλέον βασικός, είναι ότι έστω και καθυστερημένα ήθελα τελικά να τηρήσω την υπόσχεση που έδωσα στους ανθρώπους που θα με χρηματοδοτούσαν στον Εργοτέλη, που θα χρηματοδοτούσαν το όνειρο μου. Ήθελα να τηρήσω το λόγο μου που κακώς δεν τήρησα από την αρχή (για χατήρι του Εργοτέλη). Θα μπορούσα να πάω σε  διάφορες άλλες ομάδες, ακόμα και της SL1, αλλά επέλεξα τα Χανιά.

Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος που πήγα στα Χανιά. Δεν είμαι από εκεί, ούτε φίλαθλος της ομώνυμης ομάδας. Αλλά πιστεύω ότι με την ενασχόληση μου ίσως κάποια στιγμή αγαπήσω τα Χανιά (κι ίσως με αγαπήσουν κι αυτά). Ξέρετε, δεν είναι απλό κι εύκολο να πας στους Χανιώτες, οι οποίοι έχουν τον δικό τους τοπικιστικό εγωισμό, όπως κι εμείς οι Ηρακλειώτες άλλωστε, και να τους πεις “εγώ είμαι Εργοτέλης και ήθελα να είμαι εκεί”. Αλλά εγώ δεν θα τους πω ποτέ ψέματα, όπως δεν είπα ποτέ ψέματα στον κόσμο του Εργοτέλη. Και την ευθύτητα κι ειλικρίνεια μου την έχουν εκτιμήσει έως τώρα οι Χανιώτες, οι οποίοι μ’ έχουν υποδεχθεί με μεγάλη θέρμη.

Στην ΠΑΕ Χανιά, προς το παρόν τουλάχιστον, δε θα είμαι μέτοχος ή μέλος της διοίκησης, ούτε θα έχω κάποια άλλη θέση. Θα βοηθήσω όπως κι όσο μπορώ εξωδιοικητικά.

Φιλοδοξίες και στόχοι με τα Χανιά:

Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται στη SL1 περισσότερες ομάδες από την επαρχία. Ομάδες που να εκπροσωπούν ολόκληρες πόλεις και πολύ κόσμο διψασμένο για ποδόσφαιρο. Ομάδες καθαρές, φερέγγυες, αυτόνομες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται πόλεις κι ομάδες όπως τα Χανιά. Τα Χανιά πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να πάνε πολύ ψηλά. Έχουν γήπεδο, προπονητικό κέντρο, κόσμο διψασμένο για ποδόσφαιρο κι επιτυχίες, μια ολόκληρη πόλη στο πλευρό τους. Έχουν επίσης τον Αντώνη Ροκάκη. Είναι πραγματικά μεγάλη μου χαρά και τιμή να είμαι δίπλα του. Ο Αντώνης ήταν, είναι και θα είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Έχει προσφέρει πάρα πολλά στο χανιώτικο και γενικά το κρητικό ποδόσφαιρο. Πήρε μια μικρή ομάδα, την ομάδα του χωριού του, και την έβαλε στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Και το έκανε με τρόπο καθαρό, έντιμο, λεβέντικο, κρητικό. Δημιούργησε μια ομάδα πρότυπο για την οποία πρέπει να είναι περήφανοι όλοι οι Χανιώτες. Έφτασε κοντά στο να ανεβάσει την ομάδα στην SL1  και με λίγο περισσότερη τύχη και στήριξη θα το είχε καταφέρει. Αν κάτι δεν κατάφερε είναι να συσπειρώσει και να ενώσει ποδοσφαιρικά τον κόσμο των Χανίων. Με την πρόσφατη απόφαση του ν’ αλλάξει το σήμα  και να φέρει κοντά στην ομάδα ανθρώπους που έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο χανιώτικο ποδόσφαιρο, όπως ο Νότης Ψυλλάκης, είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα το καταφέρει και αυτό.

Αν είχα πάει στα Χανιά νωρίτερα, μαζί με τους χρηματοδότες μου, τώρα θα έψαχναν τον δεύτερο στο πρωτάθλημα. Δυστυχώς πήγα αργά και χωρίς χρηματοδότες, οπότε προς το παρόν ο Αντώνης συνεχίζει να τραβάει το κουπί μόνος του. Θέλω όμως να πιστεύω ότι κάποια στιγμή ο Αντώνης θα βρει την απαραίτητη οικονομική βοήθεια, είτε από τους χρηματοδότες που είχα βρεί για τον Εργοτέλη είτε από κάποιους άλλους, ώστε η ομάδα να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο και να γιγαντωθεί.

Πιστεύω ακράδαντα ότι με τον Αντώνη στο τιμόνι, με άξιους συμπαραστάτες ανθρώπους όπως ο Νότης Ψυλλάκης και άλλοι επιφανείς Χανιώτες που θα έρθουν κοντά στην ομάδα, καθώς φυσικά και με τη στήριξη του κόσμου, θα δημιουργηθεί μια ομάδα που δε θα μπορεί να τη σταματήσει κανείς, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου, ούτε η ποδοσφαιρική συμμορία που έκλεψε από τον Εργοτέλη την άνοδο πρόπερσι. Γιατί την ίδια ποδοσφαιρική συμμορία θα βρουν και τα Χανιά απέναντι τους.

Ο στόχος των Χανίων δεν μπορεί να είναι άλλος από την SL1. Εγώ δεν είμαι μέτοχος ή μέλος της διοίκησης, περισσότερο λειτουργώ ως οπαδός, οπότε δε διστάζω να το πω. Τα Χανιά αξίζουν, μπορούν και πρέπει να ανέβουν στην SL1! Αν δεν τα καταφέρουμε φέτος θα τα καταφέρουμε του χρόνου. Κι όταν συμβεί αυτό, να ξέρετε θα είναι μια ηθική νίκη και για τον Εργοτέλη ενάντια σ’ αυτούς που του έκλεψαν το όνειρο. Γιατί ο Γιώργος Βρέντζος δεν ξεχνά…

Εύχομαι στον Εργοτέλη να επιστρέψει σύντομα εκεί που ανήκει, με ή χωρίς εμένα…