Σε μια συνέντευξη κατάθεση ψυχής ο Γιώργος Κλεινάκης μιλάει στο sportcaster.gr για το σπουδαίο μάθημα ζωής που έδωσε πραγματοποιώντας τον γύρο της Κρήτης πάνω στην σανίδα.

Το ταξίδι του Γιώργου Κλεινάκη συγκίνησε το πανελλήνιο. Ο Γιώργος ξεκίνησε να κάνει τον γύρο της Κρήτης στις 2 Απριλίου από το λιμάνι της Σούδας και 15 ημέρες αργότερα κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό το σπουδαίο αθλητικό επίτευγμα διανύοντας την συνολική απόσταση περίπου 650 χιλιομέτρων σε περισσότερες από 70 ώρες κουπιού. Μέσα σε διάστημα 15 ημερών ο Χανιώτης αθλητής έρασε από το Ρέθυμνο, το Κοκκίνη Χάνι Ηρακλείου, τον Άγιο Νικόλαο, την Σητεία, τον Ξερόκαμπο, την Ιεράπετρα, τους Καλούς Λιμένες, τον Πλακιά, τα Σφακιά, την Παλαιόχωρα και τα Φαλάσαρνα Κισάμου, πριν φτάσει την Κυριακή στο Παλιό Λιμάνι μπροστά στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Χανίων τερματίζοντας εν μέσω αποθέωσης στις 17 Απριλίου.

Ο Γιώργος πραγματοποίησε τον αγώνα του με SUP (όρθια σανιδοκωπηλασία) σε έναν αγώνα με ιδιαίτερο νόημα καθώς είχε στόχο την στήριξη μη κερδοσκοπικών σωματείων των Χανίων και μάλιστα όπως τονίζει ο ίδιος στο sportcaster.gr το ποσό που συγκεντρώθηκε κρίνεται ιδιαίτερα ικανοποιητικό με βάση και τις συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία.

Μιλώντας στο sportcaster.gr ο Χανιώτης αθλητής συγκλονίζει αφού μέσα σε 15 μέρες συνάντησε ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες με την δύναμη των ανέμων να φτάνει ακόμα και τα 9 Μποφόρ! “Υπήρξε σημείο που φοβηθήκαμε όλοι πως μπορεί να συμβεί το μοιραίο, ήταν τόσο δυνατός ο αέρας που αναγκαστικά να γονατίσω και να γίνω ένα με το κουπί” τονίζει ο Γιώργος Κλεινάκης περιγράφοντας τις συνθήκες που συνάντησε σε αυτό το 15νθημερο παράτολμο εγχείρημα που ωστόσο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Μάλιστα ο ίδιος τονίζει πως η συλλογή χρημάτων θα συνεχιστεί μέχρι και τις 30 Απριλίου μέσω κουμπαράδων που υπάρχουν σε σημεία που βρίσκονται στην πόλη των Χανίων αλλά και μέσω της επίσημης σελίδας του εγχειρήματος Padding Crete όπου ο καθένας από εμάς μπορεί να συνεισφέρει στο φιλανθρωπικό έργο που είναι σε εξέλιξη.

Απολαύστε τον Γιώργο Κλεινάκη σε μια συνέντευξη που δίνονται μαθήματα ζωής και συνεισφοράς στην κοινωνία

“Στην διαδρομή Φαλάσαρνα – Μπάλος φοβήθηκα για το μοιραίο”

Καταρχήν πως σου ήρθε η ιδέα για αυτό το εγχείρημα που μπορούμε να πούμε ότι είναι και παράτολμο;

“Αυτή η ιδέα όπως και άλλες δύο που είχαν περάσει από το μυαλό, ήταν κάτι που το σκεφτόμουν για αρκετά χρόνια. Η πρώτη που έκανα πράξη πέρυσι παρότι το είχα στο μυαλό μου από το 2014 ήταν όταν έφυγα από το σπίτι μου, ανέβηκα στον Ομαλό με το ποδήλατο, στην συνέχεια το πήρα στην πλάτη μου φτάνοντας μέχρι το Καταφύγειο Κατσίβελη μαζί με τον Γιάννη Χαριτάκη, εν συνεχεία κατεβήκαμε προς τα Σφακιά εγώ με το ποδήλατο μετά πήγα με την σανίδα μέχρι την Γαύδο που είναι απόσταση 42 χλμ, ακολούθησαν Παλαιόχωρα – Ταυρωνίτης με ποδήλατο και μετά στα Χανιά με σανίδα. Η δεύτερη ιδέα που ήθελα να κάνω πράξη ήταν ο γύρος της Κρήτης πάνω σε σανίδα”.

Πως προέκυψε η ενασχόληση σου με το SUP;

“Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκα με την ποδηλασία ως αθλητής του ΤΑΛΩΣ όμως δυστυχώς λόγω οικογενειακών θεμάτων και οικονομικών, η μητέρα μου ήταν μόνη καθώς ο πατέρας μου είχε χάσει την ζωή του σε τροχαίο με αποτέλεσμα να μην περισσεύουν χρήματα και να σταματήσω. Το SUP το ανακάλυψα το 2013 και πρέπει να σας πως πρόκειται για ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα στον κόσμο και από τα πιο επίπονα. Πρόκειται για ένα άθλημα που το σώμα δουλεύει καθ’ όλη την διάρκεια της άθλησης, θέλει και απαιτεί τεράστια προετοιμασία προκειμένου να φτάσεις σε ένα υψηλό επίπεδο. Αρκεί να σας πω ότι όταν ξεκίνησε ο αγώνας ούτε εγώ πίστευα πως μπορούσα να τα καταφέρω, φοβόμουν κάποια πράγματα όμως μετά την 4η μέρα το σώμα ακολούθησε πιστά το μυαλό”.

Είναι πάντως ένα εγχείρημα που δεν το βλέπουμε συχνά, ο γύρος της Κρήτης σε αυτές τις θάλασσες, υπήρξαν σημεία που σε δυσκόλεψαν;

“Το πρώτο σημείο που με δυσκόλεψε και τα είδα όλα ήτα όταν ξεκινούσαμε από τον Άγιο Νικόλαο με προορισμό την Σητεία. Ο καιρός ήταν πίσω μας, άλλαζε συνέχεια και τελικά γύρισε κόντρα παρότι δεν υπήρχε τέτοια πρόγνωση καθώς παρακολουθούσαμε τα καιρικά φαινόμενα. Συνέχισα με τον αέρα να με χτυπάει συνεχώς, έτρωγα κανονικό ξύλο και δεν θυμάμαι πόσα χιλιόμετρα έκανα που σκέφτηκα και είπα από μέσα μου πως θα τα παρατήσω. Αυτό ήταν το πρώτο σημείο που μας δυσκόλεψε όμως ήταν νωρίς και είχα ακόμα δυνάμεις, όμως το χειρότερο όλων ήταν όταν ξεκινήσαμε από τα Φαλάσαρνα για να περάσουμε από τον Μπάλο με τον καιρό να μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Παρότι σωματικά ήμουν πανέτοιμος, ξεκουραζόμουν το βράδυ, το πρωί ξεκινούσα με μικρά διαλείμματα, ήταν μια από τις πιο δύσκολες ημέρες. Ήταν το σημείο που πραγματικά φοβηθήκαμε πως θα γίνει το μοιραίο και θα προκύψει κάποιο σοβαρό ατύχημα όταν στην περιοχή επικρατούσαν άνεμοι που έφταναν τα 9 Μποφόρ. Ήμουν στα γόνατα, έβλεπα τις ριπές των ανέμων να έρχονται κατά πάνω μου και γινόμουν ένα με το σώμα μου”.

“Ως Γιώργος βγήκα πιο δυνατός από τον αγώνα”

Και όμως τα κατάφερες…

“Πέρυσι είχα προετοιμαστεί αρκετά καλά, η προπόνηση που έκανα ήταν πιο επίπονη από τον ίδιο τον αγώνα και η αλήθεια είναι πως φέτος είχα ξεκινήσει να προσαρμόζω το σώμα μου στις απαιτήσεις του αγώνα. Γνωρίζοντας τον καιρό, ήθελα τις πρώτες ημέρες του αγώνα και έδινα ότι είχα και δεν είχα. Παρότι οι συνθήκες του αγώνα με πίεζαν προς την παραίτηση, εγώ είχα τον πλήρη έλεγχο του σώματος μου παρότι ζορίστηκα πάρα πολύ όταν πηγαίναμε προς την Σητεία”.

Αυτό που σου αφήνει τελικά, ψυχικά, ο φετινός αγώνας τι είναι;

“Παρότι παραμένουν στο μυαλό μου οι κακές εμπειρίες λόγω του αέρα όπως στον Μπάλο, εγώ ως Γιώργος έγινα πιο δυνατός και όλος ο αγώνας με έκανε να νιώσω έτσι. Κάποιος που το βλέπει απ’ έξω λέει “τι πάει να κάνει ο τρελός;” Όμως πραγματικά αυτές είναι οι στιγμές που με κάνουν να ξεχωρίζω τα σημαντικά από τα ανούσια προβλήματα, στο μυαλό μου έχω μάθει να τα ξεχωρίζω. Αυτό όμως που με ικανοποίησε περισσότερο ήταν ότι είδα παιδιά να έρχονται, να συμμετέχουν σε αυτήν την προσπάθεια και να συνεισφέρουν. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό γιατί πλέον είναι δύσκολα, στην σημερινή εποχή, να βάλουμε τα μικρά παιδιά σε μια τέτοια διαδικασία σκέψης”.

“Συγκεντρώθηκε ικανοποιητικό ποσό – Παρά την οικονομική κρίση ο κόσμος βοήθησε αρκετά”

Ο αγώνας έγινε και για έναν φιλανθρωπικό σκοπό, έμεινες ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου;

“Έχει μαζευτεί ένα πολύ ικανοποιητικό ποσό, εννοείται πως θα ήθελα περισσότερα όμως δεν έχω κανένα παράπονο. Υπάρχει οικονομική κρίση, ο κόσμος έχει τα δικά του προβλήματα και πραγματικά ο καθένας έκανε αυτό που μπορούσε. Αυτό που μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε είναι πως εμείς ποτέ δεν ζητήσαμε πολλά χρήματα από λίγους, θέλαμε λίγα από περισσότερους”.

Όμως ο τερματισμός στο λιμάνι των Χανίων έδειξε κάτι μοναδικό, μια αναγνώριση που στις μέρες μας δεν το βλέπουμε συχνά, περιγράφεται αυτό που έζησες;

“Όχι, αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να περιγραφεί. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το νιώσεις ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα. Όταν τερμάτισα, είχα τόσες δυνάμεις που ένιωθα πως ξεκινούσα τον αγώνα εκείνη την στιγμή”.

Ποιοι είναι εκείνοι που θες να ευχαριστήσεις;

“Αρκετοί ήταν εκείνοι που βοήθησαν, η Περιφέρεια Κρήτης με την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και τον κ. Καλογερή, την κ. Τζομπανάκη, τον κ. Κοτσιφάκη από το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Χανίων, τους Δήμους Χανίων, Καντάνου – Σελίνου, Κισάμου, Σφακιών, τους χορηγούς μου και βέβαια όλο τον απλό κόσμο που συνεισέφερε ότι μπορούσε για να δώσει το παράδειγμα και να παρακινήσει τους υπόλοιπους”.